Musea in 2021.
Als regelmatige bezoeker van musea en andere kunstcentra kwam ik dit jaar niet echt aan mijn trekken. Desondanks lukte het mij tussen de lockdowns door in ieder geval twee maal de Kunsthal te bezoeken. Ook het Wereldmuseum, Expo Delft en Artihove in Bergschenhoek kwamen aan de beurt.
Artihove in Bergschenhoek.
Een plek die ik enkele malen per jaar bezoek. Er is een binnengalerie, een beeldentuin, een spirituele tuin en je kunt er zelfs overnachten in very little tiny houses. Het is wel sterk commercieel gericht, maar iets kopen hoeft niet.
En er is ook humor in de tuin.
Wereldmuseum Rotterdam.
Ik was er lange tijd niet geweest. In het verleden vonden er thema-, of cultuurgerichte exposities plaats. En er bleef steeds iets hangen van een stoffig en donker karakter, zelfs na de verbouwing.
Ik was dan ook blij verrast toen ik zag dat licht haar intrede had gedaan en dat ook de huidige tijd een dominante plek had verworven, dikwijls in combinatie met de oude collectie.
De reis ernaartoe is sowieso leuk. Ik rij dan met de auto naar de Stormpolder in Krimpen aan de IJssel en pak de Waterbus. Die stopt vlakbij het Wereldmuseum. Onderweg passeer je dan de Brienenoordbrug, de Willemsbrug en de Erasmusbrug. Ook de Kuip en de grote moskee komen in beeld. En elke keer verrijst er een nieuwe "wolkenkrabber" in de skyline van Rotterdam.
De ontvangst is heel vriendelijk en altijd weer verrassend omdat er aan mij weinig verdiend wordt. Ik heb een Rotterdampas. Mijn rondreis kan beginnen.
Deze laatste foto vind ik een mooi voorbeeld van de nieuwe weg die ingeslagen is: de Goden van toen ,samen met Superman. Verleden en heden. Oost en west. te samen.
Zoals gezegd: er is veel licht ingebracht. Deels van buiten en ook van binnen. Hier en daar zijn videoprojecties.
Op de eerste etage was een tentoonstelling gewijd aan "What a genderful world ",
Om de daad bij het woord te voegen had men een ultiem vruchtbaarheidsbeeld uit de kast getrokken. Blijkbaar was de tijd er rijp voor, want ik had het hier nooit eerder gezien.
Elders was het mogelijk digitaal een eigen batik-ontwerp te maken.
De koffiebar was verplaatst en zag er mooi en supermodern uit. Weinig bezoekers ( ten onrechte ), maar wel uitstekende koffie met uitzicht. Ook de "kralen en batikwinkel van vroeger had een upgrade ondergaan.
Calder in de Kunsthal.
Het was een regenachtige dag. De waterbus deed haar naam eer aan. Water boven, links, rechts, voor, achter en vooral ook onder. Gelukkig voer de boot op tijd.
Ik was eerder in de Kunsthal geweest naar een tentoonstelling over oude Noorse schilders, maar ik kon er niet warm of koud van worden. Het oogde oud en stoffig. Alleen de vormgeving van ijsmassa's en Noorderlicht was nieuw.
Ik hoopte dat Calder meer te bieden zou hebben. Mij mengend tussen de scholieren, die veel bewogen en daarmee deel uitmaakten van het grote kinetische geheel, raakte ik ook nu teleurgesteld. Een mini-expositie mogelijk vanuit eigen collectie. Mogelijk als kostenbesparing in deze tijd van lockdowns.
En nu maar wachten op de opening van het Depot van Boymans. Vermoedelijk zou dat veel interessanter worden. Maar eerst: kapje af, bril af en koffie erin. Mijn oude maandagochtend-wandelgroep was inmiddels verdwenen. Ook zij bewogen te midden van de mobiles
Stichting Land Art Delft.
Op een regenachtige middag stelde Ingrid voor om een kijkje te nemen bij de Stichting Land Art Delft. Een grote beeldentuin en een paar paviljoens. Wij kwamen er o.a. dit tegen:
Het leukst waren de mobiles van Theo Fransen. Vreemde wezens gebouwd van pvc-buizen. Een ervan kon je zelf in beweging zetten en dat is dan toch wel heel leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten