Het is zaterdagavond 4 oktober.
Na een lange middag met intense en ook boeiende familieopstellingen hebben we honger.
We gaan naar buiten erop vertrouwend dat er ergens nog een tafeltje vrij zal zijn. Het voelt als een warme zomeravond en overal op en rond het Dageraadplein ( rare naam zo in de avond ) zijn de terrassen en restaurants goed gevuld.
Een ons bekende passant adviseert een Indiaas restaurant en onze knorrende magen geven al visioenen van culinaire hoogstandjes aan de oever van de Ganges ( gezonde trek heet zoiets ).
Het restaurant is gevestigd waar ooit dé grootste videotheek van Antwerpen was en toepasselijker kan de naam niet zijn : Ballywood ( Bollywood is vermoedelijk auteursrechtelijk beschermd ).
We krijgen een net vrijgekomen tafeltje ( kipkluivers zo te zien ) aan het raam en bij de deur, zodat we niet alleen naar buiten kunnen kijken, maar later ook van de plotselinge klimaatsverandering kunnen getuigen.
We krijgen een loodzware menukaart met een bijna oneindig aantal mogelijkheden op het gebied van kip, lam en rund. Gegarandeerd met gember, koriander en kurkuma. Yes !
Soms is het ook verwarrend. Zo zit er klaarblijkelijk kippeborst in de Lam Biryani.
En een plofgeluid doet ons besluiten geen kip te nemen maar te gaan voor Lam Tikka......
En - dat sprak mij het meest aan: Rund Tikka.
De Engels sprekende, Marokkaans uitziende ober uit India adviseerde ons een combinatie van kleine en grote schotels te kiezen, die mooi bij elkaar zouden aansluiten en zouden leiden tot een gevoel van tevredenheid ( alsof we opnieuw in een opstelling zaten ).
Het werden Rund Tikka met Lam Tikka met daarnaast een basmatirijstschotel met koriander, een gestoofde aubergine/aardappelschotel en de specialiteit van Ballywood: de spinazie-eieren-mix. Daar lustten we er wel 2 van.
En dan waren er de meer lokale godendranken: Leffe. Stella en......Spa.
De spinazie- ei-schotel was inderdaad van een andere orde: voedsel uit de hogere kasten van het Indiase.
We kregen er een Popeye-gevoel van. En extra kracht hadden we wel nodig. Het moment dat de deur openging kwam er een harde koude wind over onze Tikka's heen. De regen geselde op de ramen en alleen rondvliegende bladeren dempten het geluid van deze toch onverwachte overgang.
Ons vasthoudend aan de gevels vochtend wij ons terug naar huis.
Daar was het nog warm en er was nog koffie.
.JPG)
Een uurtje later plaatste ik mijzelf in de Ark van Noah-modus en glibberde en glabberde ik door goedgevulde wielsporen terug naar Rotterdam. Thuisgekomen was mijn auto gewassen. Een mooie bijkomstigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten