Vandaag zondag is het prachtig najaarsweer. En na een aantal nuttige en zinvolle bezigheden kwam het verlangen naar het platteland weer op. Fiets in de auto, een eet- en drinkpakket en met de Hoekse Waard als bestemming.
De Hoekse Waard bleek Goud Waard: na een onverwachte koersverandering kwam ik terecht op een stille, zonnige plek tussen de aardappelvelden. Eerst had ik het nog niet door, maar toen mijn oog op een eenzame aardappel viel ging ik wat verder kijken. Er was flink gerooid, maar de krieltjes lachten mij toe en riepen: raap mij !
De na-rooi kon beginnen. Eerst in een bakje, toen in een zakje en als een vervente aardappeleter: de tas.
Het een en ander verliep niet onopgemerkt. De schapen aan de andere zijde van de weg lieten horen ook wel wat te lusten. Hoe heerlijk: ik liet het aardappeltjes regenen en de schapen werden zo dol op mij ( of toch de aardappels ) dat zij mij bij het wegrijden bleven volgen.
Op naar het Haringvliet ( zo vermoed ik ). Fiets uit de auto en zo de boel verkennen.
En zo belandde ik op Kaap Numan, het zuidelijkse puntje van de Hoekse Waard.
Het uitzicht was weids.
En na deze avontuurlijke tocht ging ik voor een rondje avondzon terug naar de plek tussen schaap en aardappel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten