Een wereldmuziekparty.

Vanmiddag om 14.00 uur kom ik in de Oranjekerk aan, en hoe toepasselijk, aan de Rozenlaan in het Kleiwegkwartier.

.

 Voordat ik de zaal in ga zie ik dat er aan de muur foto's hangen van mensen die hier ook hun verjaardag gevierd, dan wel gezongen hebben.

Vieren en zingen daar zou het deze middag om gaan. Franca, al jaren de hoedster van het Rootskoor is jarig en dat wil zij het liefst doen via het lied en natuurlijk de bijbehorende versnaperingen.  

Ze heeft het koor, oud-leden van het koor, de dirigent en alle familie en vrienden voor deze middag uitgenodigd. Tevreden wandelt zij - af en toe kussend en knuffelend - door de zaal.

Al snel gaat Herbert, onze dirigent, met ons aan de slag. Hij hecht groot belang aan een soepel zanglijf en dus moeten we - of we willen of niet - door de knieën. Hier en daar kraakt er wat, maar dat is goed.

Vervolgens neemt hij ons mee in een inzing-mantra, die ik me niet anders herinner als dat-ie mooi was. Helder wordt wel dat er zanglust in de zaal hangt.

We doen nog het Orleanslied, waarbij we - heel gezellig - door elkaar mogen lopen zonder in de war te raken. Focussen heet dat.

En dan zingen we alle liedjes en liederen die Franca graag wil horen en doen dat met overgave.

En als wij het idee hebben dat Franca denkt dat het niet allemaal voor haar bestemd is dan stappen we gewoon naar voren: ontsnappen is er voor haar niet bij.

 En er is meer. Thea, tenor van het eerste uur, heeft een lied geschreven op de melodie van Amor, amor, en nog heel veel meer more.

 Zij beschrijft het feestelijke van deze middag en ook wat Franca's lust en leven is. Het klinkt zoals het hoort.

 Ook Theo en Margreet, inmiddels voor ons bekende songwriters, dragen een lied bij : 24 rozen.

Zij zingen de tekst en wij het refrein. Het is allemaal vanuit het hart. Wel vraag ik mij af of Franca wel voldoende vazen heeft, want aan het einde hebben wij haar 15 maal 24 rode rozen toegezongen.

En die rode rozen kwamen er: een prachtige bos werd door Margreet overhandigd.

Daarna was er een korte pauze en een moment voor consumptie.............

Of bezinning in de naast gelegen ruimte.

 Intussen zijn vele bereidwillige handen van jong tot wat ouder bezig met de voorbereidingen van de "After-party".

Daarna zingen wij nog A za lasem en Irish Blessing om te eindigen met het Russische dranklied Ngogajaleta ( of zoiets ). Te zien en te beluisteren op :

Karel kan het hele feest in een eenvoudig gebaar weergeven.
 Het is top !