Symposium: Kabbalah, wegwijzer tussen hemel en aarde.

Het is zaterdagochtend 24 mei als ik om 9.30 uur aankom in het conferentiecentrum Renova in Bilthoven. Vandaag is er een symposium m.b.t. de Kabbala, wegwijzer tussen aarde en hemel.

Mysterie en mystiek van het Jodendom.

 

Na de dagopening is er een voordracht door Sarah Mimoun over de integratie van de levensboom ( ets ha chaim ), met de 10 sefirot, in ons leven.

Ze vertelt er zo goed mogelijk over en ik heb de indruk dat zij m.b.t. het gepresenteerde veel diepgang bezit en daar ook moeilijk woorden voor kan vinden.

Zij legt ons aan de hand van het schema de 4 werelden ,die wij als mensen dienen te doorlopen, uit.

Qua uiterlijk vond ik haar overigens prachtig passen bij deze kabbalistische levensboom.

 

 

Kaballah betekent: Acceptatie, Ontvangst. De weg om het Ene te dienen.

 

Ook de boom als symbool komt ter sprake. Met name de vele vormen: het kruis, de totempaal, de hemelladder van Brancusi, de Assyrische levensboom.

 

 

Bij mij riep dat ook het beeld op van het prachtige gebrandschilderde venster in een kapel in Sarrebourgh ( Elzas ). Marc Chagall realiseerde daar zijn levensboom.

 

 

Daarna een muzikaal intermezzo. Deze waren er steeds als bezinnings / pauzemoment werden prachtige jiddische liederen gezongen met pianobegeleiding. Ook de stille en verstilde gitariste speelde prachtig.

 

 

Daarna was het Magda van der Ende, theologe, die haar eigen visie op de levensboom gaf.

Wij ontdekten dat er veel verschillende levensbomen zijn en dat het aan het individu is te zien welke het beste past.

Ze gaf een interessante duiding van het verhaal van Mozes en de uittocht uit Egypte ( als metafoor voor het innerlijk proces ).

De oorspronkelijke naam van Egypte zou "benauwdheid" betekend hebben. Het volk - dat hier was ingedaald - en dat niets anders moest doen als keihard werken met stenen riep : "Haal ons hier uit !" Mozes was de aangewezen persoon om hier actie te ondernemen.

 

 

De 10 plagen waren nodig om uit deze beperking te kunnen komen.

De Exodus ( opstijging ) begint. Maar de Farao bedacht zich. Mozes in desolate staat wordt opgeroepen met zijn staf op het water te slaan - de doortocht begint - maar niet voor de Egyptenaren.

 

 

Het volk Israël trekt door de woestijn. Verzakingen te over.

Als er honger is komt er Manna ( niet teveel van eten !!!! ), als er dorst is slaat Mozes op de rots en gaat "alles weer stromen".

 

 

 Uiteindelijk komen ze in het Beloofde Land ( Verlichting ). Onderweg hebben ze veel stammen verslagen ( schadelijke patronen ). De Baghava Gita komt voorbij.

Soms gaan ze "door het oog van de naald". Dat lukt pas na "ontlediging".
Op zondagavond zie ik bij de EO een aflevering van een serie over de Bijbel: het gaat hier om Samson en de Filistijnen.
Ik kijk er nu toch anders naar. Begrijp nu ook waarom "iets" echt naar de Filistijnen kan gaan ( ook innerlijk ).

 

Na een korte pauze was er een keuzemenu. Ik koos ervoor met de beide dames van hierboven in gesprek te gaan en dat was erg zinvol voor iedereen. Alhoewel de theologe mij soms wat geïrriteerd aankeek ( humor was blijkbaar niet haar ding ).

 

Het was overigens ook mogelijk om een audio-presentatie van een Rabbi te volgen of een powerpoint te genieten m.b.t. het leven en werk van Spinoza. Of een wandeling over het landgoed te maken.

 Of een expo van bijzondere handschriften en drukken. Of een posterpresentatie.

Kortom: voor elk wat wils.

 

Intussen werd door vrijwilligers de grote zaal in de lunchstand gezet. Het werd een smakelijke, eenvoudige, vegetarische en deels warme maaltijd.

 

Ik besloot van de gelegenheid en van het mooie weer gebruik te maken om het landgoed Renova te verkennen.

Daarna riepen de klok en de bel ons terug naar de grote zaal voor de voordracht door Daniël van Egmond: De kabbala als transformatieproces. Ik was benieuwd. Met name voor hem was ik hier gekomen.

 

  De wereld van de ziel
Dr. Daniel van Egmond


Zoals de mens van het dier verschilt, zo verschilt de ziel van de mens. De ziel begrijpt de taal der symbolen. Zij vindt haar huis in de wereld van de mundus imaginalis. Zij is dynamisch, voortdurend in beweging én draagt de kwaliteiten goedheid, schoonheid en waarheid in zich.

In onze moderne wereld zijn veel mensen ervan overtuigd dat de ziel niet bestaat. Waar men toch over de ziel spreekt, wordt zij meestal vereenzelvigd met de psyche.

Oude mythen en verhalen leren ons wat de ziel is: zij is dat aspect van ons bestaan dat min of meer onsterfelijk is. Zij behoort tot een ander niveau van werkelijkheid dan de fysieke wereld.

Daar waar de ziel verdwenen is, zijn we onze oriëntatie kwijtgeraakt en ontstaat er een niet te bevredigen verlangen en onrust. We zijn dan nog uitsluitend gericht op deze wereld van ruimte en tijd. Zolang we niet weten dat er een verticaal niveau van werkelijkheid bestaat waar de ziel haar domein heeft, zullen alle oplossingen voor deze onrust schijnoplossingen blijven. [Bron: Uitgeverij Nachtwind ).

 

Daniël blijkt een bevlogen mens. In tegenstelling tot alle andere presentatoren gebruikt hij uitsluitend zichzelf als medium tussen hemel en aarde. Hij neemt ons mee door de ( zijn ) levensboom aan de hand van zijn innerlijke ervaringswereld.

Het is inspirerend en ook begin ik een innerlijke rust te ervaren. Zoiets van: het is goed zo. Ik bemerk dat ik soms wat wegdommel en af en toe "mis" ik daardoor een stukje. En dan hoor ik zeggen: Terwijl Adam bezig is met zijn levensboom valt hij af en toe in slaap. Dat is niet erg: dat geeft de ziel de gelegenheid zijn / haar werk te doen.

Onbewust ben ik blijkbaar goed bezig.

 

 

En zo kwam een einde aan een dag met de veelkleurigheid van het aanwezige boeket. Buiten in het zonnetje werd nog koffie / thee met appel- en kersentaart geserveerd en ontmoette ik oude bekenden uit de wereld van de psychosynthese.

 

Het was weer mooi geweest.