Het is dinsdagavond 20 mei als ik met mijn info -borden aankom in Brasserie De Bank. Mijn ondernemende buurvrouw E. organiseert daar een keer per maand een inspiratiecafé met als doelgroep vrouwen "tussen de 40 en 75 jaar".
Doel is het samenkomen, uitwisselen, contact leggen in een prettige en relaxete sfeer. Daarbij een hapje en drankje van goede kwaliteit en als extra wordt er iemand uitgenodigd ter inspiratie van de aanwezigen. Deze keer is de eer aan mij.
De bijeenkomst vond plaats in een sfeervolle vleugel van de Bank.
Tussen 19.00 uur en 19.30 kwamen de dames binnen. Ober T. nam de bestellingen op en er waren meteen schaaltjes om de kleine trek te stillen. De meegenomen Zuid-Amerikaanse muziek en de zwoele lenteavond zorgden voor een ontspannen sfeer.
Na een introducerend woord van Ellen kon ik van wal steken.
Ik ben..........daar begon het mee:
Ik ben H. Dat klinkt alsof ik één geheel ben. Tegelijkertijd heb ik
allerlei rollen, gevoelens, gedachten, verlangens, gedragingen, die soms of
wellicht dikwijls recht tegenover elkaar kunnen staan ( dualiteit ).
De subpersoonlijkheden.
Ik ben Een en ik ben Velen.
Daarna was het aan de dames om voor zichzelf te inventariseren welke
"subs" zij zoal bij zichzelf herkenden of wellicht nu pas ontdekten.
Een deel hiervan inventariseerden we ( met dank aan E. ) op de flipover.
Ook keken we of er hier sprake was van een "lichte sub" of een
"donkere". Zonder oordeel.
Daarna wilden een aantal dames meer weten en / of een casus inbrengen en
dat vond ik erg leuk. Het onderwerp ging leven en kwam aan de grond.
De tijd vloog om en de kok van de Bank had hapjes klaar staan voor de
geplande pauze. De ober ging rond met een droge witte wijn, die zo te zien heel
populair is.
Grappig detail: in het schaaltje bitterballen zag ik zowaar subpersonen.
Sommigen waren heel Hollands getint. Anderen Europees ?
Na de pauze werd het tijd om te vertellen op welke wijze subpersonen (
vooral die, die conflictmatig zijn ) verkend, herkend, geaccepteerd,
gecoördineerd afgestemd, geïntegreerd en tot synthese gebracht kunnen worden.
Voor dit proces ( niet alle subpersonen hebben we zomaar bewust ) hebben we
een - innerlijke waarnemer ( het zelf m.b.v. de wil ) - nodig. Een dergelijke
waarnemer is te ontwikkelen ( of is er al ). Soms is daarvoor - tijdelijk - een
vervangende waarnemer nodig. Een coach, een therapeut, een gids, maar ook een
kleinkind dat helder ziet en benoemt kan helpen.
Aan de hand van een casus waarin de idealiste, de twijfelaarster en de heks
een rol speelden werd duidelijk dat de begrippen licht en donker relatief zijn.
De idealiste is dan bv. zo bevlogen van haar hoge idealen en waarden dat
zij de aardse vrouw ( de latere heks ) verdringt, afwijst.
Deze is daar boos over, wil gezien worden in haar behoeften. Omdat er geen
verbinding met de idealiste is gaat zij ( met haar aardse kracht ) vervormen.
Manipulatie, achterbaksheid, boosaardigheid doen hun intrede.
Licht wordt schaduw.
Intussen twijfelt de twijfelaarster zich een ongeluk. Ze weet niet wat ze wil en ontwikkelt een schuldgevoel omdat ze "mogelijk altijd tekort schiet ". Zij gaat wiebelen.
Als het de waarnemer ( het zelf ) lukt de verbinding en acceptatie tussen hemel ( de idealiste ) en aarde ( de heks ) te herstellen - door op gezonde wijze behoeftes te kunnen bevredigen, dan komt er rust in de tent. De twijfelaarster voelt zich gesteund door beiden en maakt reële keuzes. Haar zelfbeeld wordt beter.
Harmonie en evenwicht gaan zich ontwikkelen.
Het een en ander leidde tot boeiende gesprekken en uitwisselingen.
En nagesprekken.
En zo hielpen wij elkaar deze avond weer een stukje naar een hoger niveau.
Met meer licht en mogelijk ook wat donkers. En ook dat is okee.
En dat is mooi.
Met dank aan E. en alle anderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten