Vanmiddag ben ik met A. naar het oude hoofdpostkantoor van Rotterdam aan de Coolsingel geweest.
Er zijn wisselende tentoonstellingen en daar ik de vorige over Leonardo da Vinci had gemist werd het nu tijd voor de nog oudere dinosaurussen.
Het klonk allemaal veelbelovend, maar merkwaardig genoeg deed de Rotterdampas hier niet mee en was leeftijdskorting alleen mogelijk als je onder de 4 jaar was.
En dat laatste kregen we niet zo snel voor elkaar, al deed ik wel een poging door een stukje door mijn knieën te zakken.
De dame aan de kassa was onverbiddelijk en vroeg ons een donatie van 15 euro per persoon.
Maar okay, het waren wel bewegende dinosaurussen in de zaal en dat wil je meemaken.
Het was wel even schrikken bij binnenkomst. Een muur van saurussiaanse klanken en keelgeluiden kwam ons tegemoet en een in het donker verstopt exemplaar opende gevaarlijk zijn bek.
A. riep dat het een planteneter was en dat stelde mij gerust.
Even verderop stonden de grotere jongens, die van begin tot eind wel 35 meter konden worden.En er bewoog van alles aan deze dieren, maar ze oogden wel goed afgericht: ze bleven waar ze stonden.
Wat dan ook wel weer jammer was. Qua ervaring.
Even verderop lag een versteend ei. En dat vond ik opmerkelijk omdat ik eerst het plan had naar Brancusi in Boymans te gaan. Juist Brancusi maakte veel gebruik van het ei-model. How "oer" can you get ?
Terug naar het postkantoor:
Door naar boven te kijken werd weer even de oude grandeur van het gebouw zichtbaar.
Architekt Bremer bouwde het tussen 1915 en 1923 in een stijl die mij doet denken aan een groot herdenkingsgebouw in de buurt van Verdun - Ossuaire ( Amerikaans kerkhof W.O.1 ).
Al vind ik deze variatie met een dansfeest wel erg leuk.
Toen het er op ging lijken dat er ook nog een oudere man zou worden opgegeten was het voor ons genoeg.
Snel staken wij over om bij de Bijenkorf echte waar voor ons geld te krijgen: verrukkelijke capuccino met echt compact schuim en iets heel oers erbij:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten