Gisteravond heb ik weer deelgenomen aan de filosofische avond bij de Rozenkruisers. Ik heb het ervaren als een dynamisch gebeuren, waar ik - en dat is mooi meegenomen - vannacht erg prettig bij heb gedroomd.
Insteek van de avond was een tekst vol metaforen waarbij "iemand" huis en stad achter zich liet om de woestijn in te trekken en uiteindelijk in zijn / haar innerlijke tuin uit te komen.
Het verlaten van het traditionele, het comfortabele, het "veilige" om via een onzekere reis in een andere ontwikkelingsfase te komen. Ik hoor "de reis van de held " ( Joseph Campbell ), de opdracht voor Arjuna ( Baghavad Gita ) en Dantes reis ( "Divina Comedia").
Wat mij bevalt is dat er ruimte is voor onderzoek, vragen, discussie, andere visie zonder dat ik daar afwijzing bij of over ervaar. Ruimte en openheid. Dat biedt de mogelijkheid "visies" helder te krijgen, uit te zuiveren. Ik krijg daar energie van.
Ook krijg ik zo meer inzicht waarvan uit de Rozenkruisers willen leven en werken. Zij worden meer zichtbaar ( in hun mogelijkheden en beperkingen ).
Dat schept een band.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten