Het is 18 juli als W. en ik ons om 09.00 uur melden bij K. voor de aanmonstering. Om 10.30 uur zullen we afvaren vanuit de haven van Monnikendam. Met W.'s laagvliegende Golf ( what's in a name ) zijn we snel en op tijd ter plekke.
Het is een prachtige zomerse dag en de strakke Noordooster groeit al snel aan tot 4-5 Beaufort. K. laat ons zien hoe snel en adequaat hij zeilboothandelingen kan verrichten en al snel - na een stukje op de motor - liggen wij op de voormalige Zuiderzee om "onder zeil te gaan".
K. heeft inmiddels in de kajuit een straffe koffie gezet die in combinatie met de Brabantse kwarkbroodjes de basis vormt voor een goede start.
De deining is vandaag heel bijzonder. De boot gaat tegelijkertijd op en neer, heen en weer en draait tegelijk links en rechtsom. Iets in mijn hoofd, mijn oren en mijn maag zegt dat dat nou net iets teveel is. Voor het eerst ervaar ik zeeziekte in de derde graad.
En daar wil ik het graag bij laten dus wordt het kijken naar de horizon en meedansen met het schip. Het helpt.....een beetje.
Onderweg zien we één- , twee- en driemasters, een piratenschip, rondvaartboten, de hijskraan van Volendam, een dame topless op een voordek en vooral heel veel wier.
Dat laatste is niet goed voor de schroef.
Dan komen we ineens in rustiger vaarwater. Hoorn is in zicht.
Vanuit het kraaiennest - ik voel me ineens weer een ander mens - kan ik de ingang van de haven goed zien. Er staan allerlei historische gebouwen. Niet iedereen vind het daar zo te zien leuk, want deze boot ging er wel erg snel vandaan.
In de haven maken we kennis met Jan Pieterszoon Coen en de jongens van Bontekoe, waarvan er een verdomd veel op W. lijkt.
Heerlijk: even weer vaste grond onder de voet en tijd voor een terrasje, een drankje, een ijsje, een broodje. Ja, Hoorn heeft het allemaal.
En nadat allerlei behulpzame Hoorners ons hadden geholpen onze geparkeerde boot uit een wirwar van andere schepen te bevrijden werd het weer tijd voor de terugtocht.
Hoorn was leuk en warm. Ik nestelde mij op de voorplecht om mij over te kunnen geven aan zee, zon, wind en water: een goddelijk moment.
Dat duurde niet lang: we kwamen weer op open water, het relaxen was voorbij en kapitein K. trok de touwtjes aan boord goed strak aan. Stuurman W. werd a.h.w. vastgeketend aan het roer en ik mocht weer proberen niet te zeeziek te worden.
Adembenemend en ook .....wonderschoon.
Na ca. 2 uur naderden we de haven van Monnikendam en mocht ik toch nog even sturen.
Veilig aan wal konden we zeggen: "We did it !"Yes !
En na de hele dag op het water werd het tijd voor een zeemansdiner. In een van de plaatselijke restaurantjes, in dit geval een oude waag, stond er vis, veel vis op het menu.
Het goudgele bier stroomde onze geblakerde en uitgedroogde kelen binnen, zodat er voldoende doorgang ontstond om de resp. tarbot, zeebaars en dorade soepel door te laten zwemmen. De frites zaten in een puntzak en dat zag er leuk uit.
Na de koffie en terwijl de stralende zon geleidelijk achter de horizon verdween vloog stuurman W. ons ( met soms 130 km per uur ) terug naar onze basis.
Het was een prachtige dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten