Gisteravond ben ik voor een etentje en goed gesprek naar H. en L. op de volkstuinen aan de Zestienhovensekade geweest. In tegenstelling tot veel soortgelijke parken is het hier een oase van rust.
Hoewel er sinds enige tijd elektriciteit op het park is is de capaciteit daarvan zodanig dat alleen apparaten met een vriendelijk geluid bediend kunnen worden.
Het park biedt een rijke schakering aan hoge en lage beplanting en ieder doet dat op zijn of haar manier.
En dat is goed te zien in de tuin van H. en L. Met name L. heeft groene - eigenlijk meerkleurige - vingers.
Ze heeft een afwisselend tuinlandschap aangelegd, waarin veel afstemming te zien is en waar groente en sierbloemen harmonieus samenleven.
Bovendien zijn er peulenetende muizen.
En terwijl H. met verregaande plannen kwam over het rigoureus verbouwen van de schuur en het mogelijk overgaan tot de verbouwing van spelt, bereidde L. een heerlijke zalmschotel. De koele rosé was voor buiten bedoeld, maar helaas was de zon net weer even weg.
Niettemin: binnen was het ook gezellig.
Enigszins verborgen en wellicht daardoor zo mooi waren de rozen rechts van het huisje. Ze deden mij denken aan de bloeiende waterlelie die ik recent in 3D in de film gezien had. Deze was mooier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten