Door een niet voorziene verandering in omstandigheden meldde ik mij aan bij A. voor zijn zondagse excursie naar de kermis in Tilburg: De grootste aller kermissen.
A. wilde graag met de trein en daar ik een gratis meereiskaartje had en ook het openbaar vervoer gratuite was vond ik dat een mooi idee.
Het nieuwe Centraal Station in Rotterdam werd daardoor ook voor mij een nieuwe ervaring. Het was tussen alle winkels wel perronzoeken geblazen, want sinds 1966 was er veel veranderd.
En omdat perron 6 was afgesloten vertrokken we vanaf 4 met een zeer soepel rijdende trein. We belandden in het stilte-gedeelte. Daar waar, zo werd helder : niet gepraat mocht worden. De conducteur kwam dat nog even persoonlijk bevestigen.
Rond kwart voor twaalf stonden we op 3 minuten lopen vanaf de kermis, maar eerst was er heerlijke koffie met even heerlijk appelgebak. Zo waren we klaar voor de attracties die ons te wachten stonden.
En dat viel knap tegen: er was geen kip en alles stond stil. Zelfs het toch favoriete Pusher Palace was afgesloten.
En nadat een grapjas ons had verteld dat het rond 17.00 uur zou beginnen liepen we enigszins doelloos rond. Gelukkig werd het 13.00 uur en om de tijd te doden ging ik even in de fraaie Gotische kerk kijken,
terwijl A. zijn legokennis uitwisselde met een van de locals.
En er werd veel "hogerop" gewerkt op deze kermis.
Zo konden we ronddraaien op grote hoogte, aan elastieken springen en bungelen,
misselijk makende bewegingen kopen en andere onevenwichtige hoogstandjes uittesten.
Maar ook beneden kon het heel leuk zijn, o.a. in deze plastic bollen die in een waterbak dreven. Het zag er simpel uit, maar het was moeilijk !!!!
Bij de boogschiettent was het de kunst om met 6 pijlen voor 4 euro, 4 ballonnen lek te schieten. Een fraaie Aziatische Boogschutter liet ons zien hoe dat moest:
geconcentreerd en met charme.
Uiteindelijk kregen we er drie lek en mochten we onze weg vervolgen tot dat we bij de attractie kwamen waar A. meerdere malen exstatisch van werd, wat hij ook wilde doen, maar waarvoor de rij wachtenden te lang was:
De catapultkooi.
Je werd vastgezet in een bol, die vervolgens met een enorm elastiek de ruimte in werd geschoten. Gillen was okee en werd ook veelvuldig gedaan.
In plaats daarvan ging hij nog even in de huiselijke sfeer wat rollercoasteren. De dame naast hem beet zich dapper door de spanning heen, terwijl het meisje links hem geruststellende woorden toesprak.
En toen werd het tijd voor een pilsje op ons favoriete terras, de trein en de metro. A. stelde voor deze keer niet zelf te gaan koken, maar ons te laten verwennen in het lokale restaurant: de Gulle Gans.
Het was zeer de moeite waard en een waardige afsluiting van deze dag, waarin wij weer volop geleefd en het gelukkig ook overleefd hadden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten