Voor het eerst sinds jaren hoor ik iedereen weer vragen: ga jij nog kijken naar de marathon van Rotterdam ?
Door mijn jarenlange verblijf in Brabant is dat inderdaad wat aan mij voorbijgegaan.
En dus besluit ik mij vandaag aan te sluiten bij de vele tienduizenden die dit fenomeen ( en deelnemende familie ) een warm hart toedragen.
Ik zorg ervoor dat ik kwart voor twaalf op de kruising van de Bosdreef en de Boszoom sta. Op de weg ernaar toe - ik kies voor wandelen - is het ongelooflijk druk.
Het is niet anders.
Ik ontmoet er meerdere mensen uit de tennis- en loopwereld en zoek een plek waar ik ongehinderd wat foto's kan maken.
En dan , exact om 12.01 uur komt er beweging. Omdat het in eerste instantie een wielrenner betreft vraag ik mij af of ik toch niet bij de Amstel Gold Race sta.
De koplopers hebben er nu ruim 30 km opzitten.
En zo te zien zijn de - geelgeklede - hazen er inmiddels van af.
De absolute top snelt in hoog tempo voorbij.
De Ethiopiërs hebben allemaal dezelfde kapper.
En die kapper heeft een tondeuse.
Hoofd en voeten doen het gladjes.
Er is ook nog een heel dikke en brede stadswacht ( echt breed en dik ). Zij maant ons "ruimte te maken" ( ? ). Als de zoon van S. hier iets over zegt wordt zij boos en dreigt zij hem 5 uur te gaan opsluiten.
Al dat dreigen is dweilen met de kraan open want zoveel cellen zijn er niet eens in Rotterdam en.....het publiek is uitermate correct en klapt de atleten bemoedigend toe.
Door de dadendrang van de stadswacht mis ik de voorbijflitsende eerste dame.
Jammer is dat. Gelukkig zie ik dame twee en drie beter.
De laatste werpt mij spontaan haar zweet en drinksponsje toe.
Als dat geen liefde is.
Ik heb het topje van de marathon gezien. Tijd voor koffie en een calorierijke lunch.
Het was immers een heel stuk lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten