Een vraag die door de eeuwen heen veel gesteld werd in de gemeente Oudewater. Daar kon men namelijk het antwoord geven door de betreffende vrouw ( meestal ) te wegen.
Bij het lezen van De Bourgondiërs van Bart de Loo, kwam het nogal eens voorbij en toen in mijn laatst gelezen boek van Coelho de arme Berta als zondebok werd aangewezen was het genoeg: ik ging op onderzoek.
En dat kan het beste in Oudewater, dat bekendheid verwierf als de meest eerlijke weging in de wijde omtrek. en dus parkeerde ik daar bij de Plus, zodat ik in de wirwar van straatjes mijn auto terug zou kunnen vinden. Het zag er allemaal oud en schilderachtig uit.
Het kostte mij weinig moeite om de Heksenwaag te vinden. Iets verderop was een terras, dat goed gevuld was met mogelijke sensatiezoekers, roddeljournalisten ( des duivels oor kussen was daar de gewoonte ) en koffiedrinkers.De Weegschaal kwam om 11.00 uur in beweging en ik mocht erbij met mijn museumkaart.
Omdat ik de eerste bezoeker was kreeg ik heel veel uitleg van de dame aan de kassa, zoveel dat er zich een grote groep geduldige mensen achter mij vormde. Ik probeerde ze er bij te betrekken omdat ik nu eenmaal niet kon heksen. Wel besteeg ik als eerste de trap naar de heksenhemel waar alles aan de hand van filmpjes werd uitgelegd. Heel informatief......en een tikkie wreed.
Toen ik als eerste weer beneden kwam zat daar een lieve dame die mij vroeg om mijn gewicht. Dat was op kosten van de museumkaart en als het goed ging zou ik een certificaat krijgen van mijn niet-heks- zijn. Een buitenkansje. Ik vermaakte de dame die met de gewichten stoeide dat ik aan de sportschool moest denken. en zie: de kans dat ik gearresteerd en verdronken zou worden was minimaal, want ik woog 170 ponden ( met kleren aan ! )
Zo dat was goed afgelopen. Ik besloot voor wat tegenwicht te zorgen en naar de Franciscuskerk te gaan. Daar kon ik van achter glas kijken ( ja de duivel had er teveel gestolen en er was geen pastoor om mijn certificaat aan te laten zien ).
Wel was er een dame in de Mariakapel die mij van alles vertelde en tussendoor een kaarsje op stak.
Zo was mijn balans tussen goed en kwaad bij mij op verschillende niveau's in orde gebracht en kon ik zonder schuldgevoel of schaamte gaan lunchen in het Reeuwijkse Hout.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten