Naar de Fenix, museum in Rotterdam.

 Ter gelegenheid van mijn verjaardag kreeg ik een excursie naar de Fenix in mijn schoot geworpen. Het nieuwste museum van Rotterdam, waarin emigratie en migratie een centraal thema vormen. Daarnaast konden we bij mooi weer getuige zijn van een Tornado.

 We kregen het advies bij de tornado te beginnen en met een futuristische lift ( zie Startrek Voyager ) kwamen we boven op deze bijzondere constructie die een mooi uitzicht bood over Rotterdam.

 

De alom aanwezige spiegelende effecten  maakten het maken van aparte foto's mogelijk. Jammer dat ons haar niet goed bleef zitten. Of werden wij statisch geladen ?

Na deze hoogte ervaring waren er mooie hardhouten trappen die ons terug naar de aarde voerden. Dat was lachen geblazen. En de verleiding om naar beneden te glijden ook.

 Er is sinds tientallen jaren veel veranderd in de oude zeemanswijk Katendrecht. Veel nieuwe appartementen. Alleen de oude kattenbroodfabriek van Provimi ( vroeger goed te ruiken ) stond er nog. Afgesloten en gebarricadeerd. Een een klein stukje Veerlaan 90 was intact gebleven. Daar had mijn vader lang geleden ( ca. 1955 ) een bakkerij, onderdeel van het destijds bekende Van der Meer en Schoep. De bakkerij lag achterin het pand. We reisden dan heen en weer vanuit Rotterdam West met de pont of via de brug. Soms in een strenge winter kon ik beneden de ijsschotsen door de kleine patrijspoorten zien. Spectaculair. 

 

Nu eerst even een kopje koffie en een thee met jasmijn voordat onze reis verder zou gaan. De dame maakte er een kunstwerkje van en oogstte alom bewondering.

 

Er stonden ook heerlijke brokken suikerriet. Helaas behoorden die bij de expositie.

Het werd tijd om rond te kijken. Zoals bij de collages van reistassen, het busvervoer ( alles staat in het teken van reizen ). 

 Er was ook een grote collectie hoofden te zien. Hierbij werd duidelijk dat na de mensheid zich na de zondvloed veelkleurig had ontwikkeld. Soms klonk er een harde knal.

 Elk half uur werd er een hek open en dicht gedaan. het viel iedereen onmiddellijk op.

 

 Heel bijzonder was de tekening van de boot met asielzoekers, of liever met verantwoordeljjke politici. Die waren van dichtbij goed te herkennen. Als je dichterbij kwam werden de opvarenden bekende figuren. 

 

 

Een ander bijzonder beeld vond ik dit beeld van gebakken chamotte klei, dat mij deed denken aan een modern vormgegeven voorouderbeeld. Ik herkende er ook een principe van familie opstellingen in.

 

       

 

Ja er was veel te zien, zoals de effecten van een vloedgolf na een aardbeving ( letterlijk niet te filmen, wel te zien ).

En de toch wel bijzondere ruimtelijkheid van het gebouw.

 

 

Na opkomende herinneringen werd het tijd voor een lichte lunch. We moesten wel even op een plekje wachten, maar toen werd het tijd voor een deelgerecht dat tot Eugenie's favorieten behoord ( naast de Zweedse gehaktballetjes ).

Het werd hummus met kruiden , zoet brood en zuur brood, een welkome combinatie.

En niet afzonderlijk te eten. 

 

Dat was erg lekker en ook heel licht verteerbaar. En dat was maar goed ook, want daarna zouden we per watertaxi naar de overkant van de rivier gaan en dat werd een korte, razendsnelle, maar ook schokkende ervaring.

 

Het werd en was een hemelse dag. Eugenie en Fenix bedankt.