Kerstconcert Rootskoor Rotterdam in Schiedam.

 Kerst-concert Rootskoor, e.a. en wat daar aan vooraf ging.

Dit jaar zou de afsluiting van ons zangseizoen net iets anders zijn als in andere jaren. In de after-Djoj-tijd stond er geen Braziliaanse kok meer voor ons klaar. Neen, het kerstdiner diende in eigen beheer tot stand te komen en al vroeg zorgde Franca ervoor dat er koks zouden zijn en mee-eters. Alles werd vastgelegd op een lijstje. En met Peter en Marjolijn werd overlegd hoe dit alles vorm te geven in de barruimte van Pro Rege. En om het in de juiste tijdsfeer te plaatsen: En Zo Geschiedde.

Heleen had inmiddels contacten gelegd met 2 andere koren om tot een ( voor ons ongebruikelijk ) gezamenlijk  Kerst-concert te komen in het gebouw van het Apostolische Genootschap in Schiedam.

Het Rootskoor Rotterdam ( o.l.v.  "Sir" Herbert de Jonge ), het vrouwenkoor Bannink en Co en de koren Apgen Delft en Nieuwe Waterweg ( o.l.v. Ina Bannink met André van der Lagemaat op piano en orgel ). De 3 koren mochten hun eigenheid laten klinken en in een "Grande Finale" samen het Halleluja van Händel zingen. Samen onderweg.

Maar eerst was er het diner en de generale repetitie van Roots. Iedereen die dat kon verzamelde zich in Pro Rege voor een maaltijd die via het hart naar de maag zou gaan. Peter en Marjolijn hadden voor de juiste accessoires gezorgd En het eten werd ter meerdere glorie uitgestald. Anders gezegd: de hele Handel stond klaar. Halleluja !

 

 Theo had zoals gebruikelijk een to-the-point welkomslied geschreven, dat gezamenlijk uit volle borst werd gezongen. Zo voelde iedereen zich een beetje het kindje Jezus en dat op zich is al een heerlijk gevoel. Er werd met smaak gegeten en de gezelligheid ging door tot het moment van het moment van de generale repetitie. Ze kwamen allemaal voorbij : Van Ewuradze tot een Stralende Juul, van Alleluja tot Puer Natus. Nog even slijpen aan het Tibie van Mokransy en het hopen op de support van de andere koren bij het Halleluja van Händel. We waren er klaar voor.

Op zaterdagavond 17 december was het zover. Wij, de andere koren en het publiek verzamelden zich in de ruimte van het Apostolisch Genootschap. Een prettig gebouw met prettige mensen en een warme sfeer. Voor ons was er een lichte vrees voor de opkomst van onze koorleden, maar bij een volkstelling ( How Bethlehem can you be ? ) telden we 23 en waarnemer Nico. Ik had het gevoel dat Nico over ons waakte ( als een engel ) en dat was prima. Ook legde hij onze presentatie vast. Hij was daarin, zo bleek achteraf niet de enige.

 

 

Een groot schilderij in de kerk gaf al de veelkleurigheid van alle aanwezigen weer. In verbinding. Hetzelfde werd zichtbaar in de banken.

In dit geval was de aandacht gericht op Ina Bannink die ons meenam met het inzingen van onze stemmen. Kort en krachtig.

Daarna werd het tijd voor de koren, die elk eigen repertoire zouden zingen. Voor elk was een blokje gereserveerd voor en na de pauze. Allereerst het Vrouwenkoor Bannink en Cooo, daarna de samengevoegde koren Apgen Delft en Nieuwe Waterweg. Er werd verrassend mooi en ook heel serieus gezongen. Het verschijnen van Roots en Herbert bracht vervolgens een wat lichtere toets in de kerk. Met een dynamische Ewuradze lieten ook wij van ons horen. 

In de pauze mochten we aan de Glühwein of de Juice. Overal stonden hapjes die zo te zien met veel geduld gemaakt en geordend waren. Het zag er feestelijk uit. Zelfs de deuren van de 3 toiletten hadden een rood tintje. Na de pauze ging Herbert met de zaal en ons aan de slag: Gospodi als canon. Dat gaf veel beweging en voor velen zal het de eerste keer zijn dat zij 

Russisch Orthodoxe Heer ontferm U over ons zongen.

 

Daarna ging het, zoals Theo dat mooi en kleurgevoelig benoemde, Concerto Rosso verder. Sfeervol, warm en gevarieerd, tot het moment van de grote finale: het Halleluja van Handel. Met muzikale ondersteuning van organist André gingen alle, maar dan ook alle registers open. Dit moet hoe dan ook zelfs in Bethlehem te horen zijn geweest. Wat een dynamiek, wat een krachtige lofzang naar het Hogere.

 

 Daarna was het tijd om afscheid te nemen. Buiten kon nog geschaatst worden, maar veel van het ijs ontdooide onder de warmte die wij mee naar huis namen.

 

 

Henk van der Veen,

17 december 2022. Schiedam.