artohotze: Naar de PAN in de RAI.

Naar de PAN in de RAI.

Marjolijn had 2 toegangskaarten via Galerie Contempo voor ons en Karel en ik maakten daar graag gebruik van. En zo reden we op zondagochtend 10.00 uur richting Amsterdam. Het was even zoeken tussen P1 en P3. Het werd P1.9 en het was goed om dit te onthouden.

Bij de ingang van deze kunstbeurs van het duurdere segment ( soort tegenhanger van de TEFAF in Maastricht ) moesten wij alle metalen afleggen en door detectorpoortjes lopen. Wie een tasje mee naar binnen nam werd later "diepgaand in de tas" gecontroleerd. Wij hadden geen tas, goede bedoelingen en weinig metaal en mochten soepel door......eerst naar de koffie met een koekje of 2, nu daar nog ruimte was. Een uurtje later was dat vrijwel onmogelijk.

Opgekikkerd begonnen we aan onze reis die langs schilderijen, beelden, iconen, edelstenen, keramiek, textiel, frutsels en bijzondere dingen zou leiden. Er waren meerdere stands met oude iconen. Dikwijls juweeltjes van fijnzinnig en gedetailleerd schilderwerk. En craquelé bladgoud. Opmerkelijk dat in deze ruimtes een serene stilte hing.

Even verderop sloeg al snel de verwondering toe. Schilderij-probeersels die wij al snel zouden seponeren hingen hier voor 10.000 den euro's aan de muur.

Er waren ook veel juweliers aanwezig. Niet echt waar wij naar op zoek waren, maar toch. Er was veel aandacht aan de presentatie besteed en er waren geen eksters in de Rai ( alhoewel ik zag er een met een zwart tasje rondschuiven ).

Inmiddels was er door bronsgieters flink geëxperimenteerd. Veel objecten met een "stof-print"die tot verwarring leidde.

Het meest opvallende vond ik deze. Een Drakenei, riep ik. Ik had er recent 3 gezien in een aflevering van The Game of Thrones. Toen ik goed keek zag ik de print en kleur van leren handschoenen. Van brons ! Minder vakmanschap was nodig bij dit object met een knipoog naar Marcel Duchamp. De reflector die normaal om het wiel zit heeft de taak van de band overgenomen. Een ludiek idee, maar niet erg praktisch.

Wat verderop was met textiel gewerkt. Het kleed aan de wand heeft een mooie warme uitstraling. Met zo'n kleed aan de muur hoef je minder te stoken. Anderzijds moet de spot wel aanblijven om de illusie en het gevoel in stand te houden.

Bij de buren ernaast gebeurt ook iets. Monsterachtige beelden. Geschikt om af te schrikken of jezelf mooier te vinden. Keramisch zo te zien.

Soms is kunst brutaal. Dat is hier te zien. De galeriehouder is te lui om de verpakkingsdozen weg te zetten en vraagt er vervolgens een kapitaal voor. Ik vind het confrontereend omdat ik bij de Action net 2 klapkratten heb gekocht voor 14 euro en niet voor 14.000.

Romantisch. Met zachte kleuren aan de muren en op tafel. Dat donkerrode ding had er van mij niet bij gehoeven.

Soms ook magisch, zoals deze doeken die volgens een mij onbekend procedé gemaakt zijn. Er ligt een craqelé- laag over het oorspronkelijke beeld. Aan het plafond de mistlichten.

Glaskunst was er ook. En dan kom ik al snel uit bij mijn favoriete Galerie Etienne uit Oisterwijk. Etienne Matisse verbood ons enige tijd geleden om zijn objecten te fotograferen, maar hier golden anderen regels: alles mag, zei de suppoost, behalve ergens opklimmen.

Of beetpakken en meenemen. Dat werd niet gewaardeerd !

Zoveel vakmanschap van de glasblazers. Zoveel arbeid om dit alles gepolijst te krijgen. Adembenemend mooi. En hoe anders was het weer even verderop: daar werd getoond wat je met je oude kwasten kon doen. Niet weggooien, maar vleugeltjes geven. Draken of engelenvleugeltjes ( daar komt Game of Thrones weer ).

Tussendoor wilden we nog wat drinken. Kunst maakt dorstig. Maar waar ? Het was inmiddels flink druk en zelfs aan de Oesterbar was alles bezet. Uiteindelijk vonden we 2 stoelen en wat is zitten dan fijn |!

Na de oesters werd het tijd voor de quartsen en fossielen Ook weer een wereld apart. Je kon er zelfs de linkerpoot van een brontosaurus kopen.

Er was ook een afdeling erotiek. Toen ik de beelden ervan zag moest ik onmiddellijk aan René van der Gijp en Johan Derksen denken. Zij zouden hiermee een avondvullend programma kunnen maken.

Spiritualiteit was er ook met portretten in een Renaissance-sfeer. Verlichte mannen met een waakvlam op de kruin.

Of een Sinterklaas extraordinaire.

Bijzondere meubels, die veel weg hadden van niet bestaande dieren. Ook fijn om aan te raken. En wat te denken van deze verplaatsbare hanglamp ? En andere artikelen voor in het interieur.

Het was inmiddels tegen half 3 op de klok en er was nog zoveel te zien. We probeerden nog wat, maar we begonnen echt kunstzinnig gevuld en vervuld te raken en verlangden naar ruimte om dit alles te verwerken. In een blog bijvoorbeeld.

Dit vonden wij echt het meest bijzonder. Het was ook zo onverklaarbaar. Japanse bloesem die groeit, bloeit en weer wegvalt. Ja PAN zei vriendin Malke en hoe terecht.

Een leuk idee om volgend voorjaar te gaan doen vonden we in dit New York van houtrestanten. Karel heeft een buurman, een decorbouwer voor de Kunsthal en die heeft veel van dit materiaal. Maar eerst moet het zomer en warm worden in het atelier. Liefst zo warm als deze bos bloemen. Ook een leuk idee om na te volgen.