Siebe oefent voor de toekomst.

Siebe oefent voor de toekomst.

Een beetje onverwacht kreeg ik de kans om een paar dagen  bij oma Inge te gaan logeren.

Al snel had ik van alles ingepakt en natuurlijk ook mijn tomeloze energie. Ik wilde deze reis in het teken laten staan van een mogelijke toekomstige beroepskeuze. Niet vanuit een boekje, maar vanuit de ervaring.

Een goed idee.

's Ochtends heel vroeg was ik al klaarwakker en wilde het liefst het radioprogramma "Vroege Vogels" gaan presenteren. Oma deed haar uiterste best om naar mijn uitzending te luisteren, maar het sprak haar niet echt aan. Op een later tijdstip misschien........

Nu waren Oom Dirk en tante Simone in Bergen op Zoom. Zij traden op bij een popfestival. Ik wist niet precies wat dat was, maar vermoedde ongekende mogelijkheden. We moesten er wel een stukje voor lopen. Dat had ik er graag voorover. Inmiddels had opa Henk zich aangesloten, want die wilde de band ook wel eens zien.

 We waren er niet alleen en ik keek mijn ogen uit. Jammer wel dat de meeste mensen groter waren, zodat ik het eerst alleen van het geluid moest hebben. Maar verderop zag ik ze: Dirk, Simone en een aantal andere muzikanten, swingend in de gloeiende zomerzon.

Dat zag er heel tof uit en ik vroeg mij af of ik later niet in de band van oom Dirk zou kunnen instromen..........., dan kon ik alles vanaf het podium beter zien. En rondspringen ligt mij ook wel.

Gelukkig bood Henk aan om vandaag opaard te zijn en met een soepele sprong nam ik plaats op zijn brede schouders. Dat was wel tof, want terwijl Dirk en Simone reggaemuziek speelden ging mijn opaard de Bob Marley shuffle doen. Dat was heel leuk en beweeglijk.

Ineens wist ik het: ik ga later bij de politie te paard en ik ga dan naar popfestivals. Ik wil dan wel een dressuurpaard dat net zo leuk kan dansen op de muziek.

Ja, dat wil ik.

Nadat het ons gelukt was langs de beveiliging bij de artiesten te komen, hebben we even uitgebreid geknuffeld. Niet lang want mijn oog viel op de glijbaan..........

Ja, dit was ook heel leuk. Eerst tegenop klimmen en dan rutsch naar beneden. Als je dit oefende waren er veel mogelijkheden: sky-diver, bergbeklimmer of duikleraar.

Circe du Soleil ?

Na een dag vol ervaringen was het genoeg ( al was ik nog lang niet moe !!! ) en hoefde ik alleen nog maar te luisteren, te eten en te slapen.........immers ................morgen weer vroeg op..................

De volgende dag gingen we eerst zwemmen. Leuke glijbaan hadden ze daar.

Deze dag zou in het teken staan van WATER in de meest ruime zin. Mijn eerdere experiment om zandthee te zetten en te presenteren werd niet echt gewaardeerd, de kopjes bleven vol en niemand wilde drinken.

Met water was dat anders. Daar kun je hele leuke dingen mee doen: inschenken, uitschenken, spatten, spuiten en drinken. Tof. Ik stelde mij voor dat ik brandweerman zou kunnen zijn en als dan de sirene zou gaan, dan zou ik alles meteen laten liggen en gaan blussen.

Intussen moest er ook gras gemaaid worden. Nu had ik nog nooit op de grasmaaier gezeten en ook dat wilde ik meemaken. Bij oma voorop en dan maar sturen.

 

Ik leerde heel snel en besloot dat ik later vrachtwagen chauffeur wilde worden. Spannend om met zo'n grote auto te rijden. Bij mijn eerste ritjes zou ik oma dan wel meevragen, want een paar handen extra aan het stuur is wel fijn. 

Later reed ik ook wat rondjes met opa. Ik bleef alsmaar rechtsom sturen tot hij duizelig was geworden. Gelachen hebben we wel.

Intussen mocht ik niet meer in de zon en dus ging ik naar de Dojo in de huiskamer om opnieuw de judo-strijd aan te gaan met het sterke oranje kussen. Minuten vochten we en rolden we over de grond. En elke keer als ik dacht dat ik gewonnen had was het weer: Oranje boven. Echter met een slimme greep won ik toch en toen voelde ik mij zo gelukkig......

Plotseling ontdekte ik iets nieuws, maar ik weet niet of dat een beroep is: Heel hard huppen, springen, vallen, kruipen totdat mijn hoofd knalrood was geworden. Ineens legde oma een koele natte zakdoek op mijn hoofd. Dat was prettig en ik dacht dat we zakdoek leggen gingen doen. Maar nee, ik moest cool and calm worden, want er wachtte mij nog een belangrijke taak: mijn spoorwegnetwerk opruimen.

Daar was ik inmiddels heel handig in, dus mogelijk is de Raad voor de Veiligheid op het Spoor iets voor mij. En terwijl oma toekeek maakte ik alles weer spic en span.

Daarna zou ik naar huis gaan. Eindelijk tijd voor wat rust en stilte. Tijd ook om mijn cursus zelfhypnose te trainen. Na 3 minuten reeds had ik mij zelf in een diepe staat van hypnose gebracht, terwijl ik 4 mini-smurfjes in mijn hand hield ( extra vaardigheid ). Toen ik 180 km verder ( inclusief overstap, nou ja, overdracht ) weer uit mijn hypnose ontwaakte zaten de smurfen er nog steeds in. Een veilig gevoel, zodat ik verder kon slapen, immers.......

morgen zou ik weer een vroege vogel zijn......

Siebe, mei 2017.