Motel Westcoast in Isala.

Motel Westcoast.

Omdat ik ook vorig jaar jarig was geweest en een cadeau nog niet had kunnen verzilveren, gingen we zaterdagavond naar een optreden van de band Motel Westcoast in het Isala theater in Capelle aan de IJssel.

Syb van der Ploeg verzamelt al jaren in de "winterperiode" een groep vocalisten en musici om zich heen en toert daarmee door het land. Twee jaar geleden had ik hen ook gezien en ik had er een goed 70'er jaren gevoel aan over gehouden.

Op het einde zingend met een glas bier in mijn hand, omdat ik dacht dat er geen toegift zou zijn. Dat liet ik me nu niet meer gebeuren. 

Zij zingen en spelen popsongs uit de 60'er en 70'er jaren op een heerlijke professionele manier, zodat het mogelijk wordt terug te reizen in de tijd en zo weer de melodiën, teksten, gevoelens en herinneringen van toen terug te laten komen.

Deze keer was gekozen voor een repertoire "Route 66". 

We reisden muzikaal van west naar oost.

Allerlei artiesten passeerden ( geprojecteerd op de achtergrond ), zoals Billy Joël, Simon en Garfunkel, Chicago, Elvis Presley, Neil Diamond, The Eagles, Bruce Springsteen, Crosby, Stills, Nash, e.v.a.

Daar ik een plek op het zijbalkon had kon ik af en toe ook de zaal inkijken en............daar waren heel veel blije gezichten ( voor de pauze ). Ik zag er zelfs 2 mij bekende Nederlanders.

Na de pauze veranderde de sfeer. De blijdschap sloeg geleidelijk aan over in gepassioneerd meezingen. Zoals rond het kampvuur. Daar werd een a capella bewerking van Hotel California ( Edward Reekers ) gebracht die ongelooflijk knap in elkaar zat werd.
Hij had ook heel lang in Capelle gewoond. 

Geleidelijk aan stuurden Syb en consorten de echte meezingers de zaal in. Neil Diamonds Song Sung Blue deed menig traantje annex kippenvel ontstaan. Sweet Caroline deed weer wat anders.

Veel heftiger ging het toe bij Jailhouse Rock en zo denderde het Motel Westcoast maar door.

De toegift herinner ik mij niet meer ( I 'm a believer van de Monkees ? ) maar het was heerlijk. Voluit zingen en dansen, met de hele zaal. De behoefte om van het balkon de zaal in te vliegen richting zangers werd groter, maar daar zat toch nog wat laatste geremdheid.

 Na afloop kon iedereen die dat wilde bij de uitgang cd's kopen en om dat wat te stimuleren kwamen de vocalisten nog even naar de foyer om samen met ons ( dichterbij kon niet ) het feest uit te zingen.

Ja, ik voelde me heel erg jarig en dat is mooi !