Het geheim van de kokkel ( de cerastoderma edule ).
Met Westerschouwen als favoriete strandbestemming komen wij op terugweg al snel in de verleiding om mosselen te gaan eten bij het uniek gelegen restaurant met terras even voorbij Bruinisse.
Daar al mosselend en fritend kijken wij dan bij de ondergaande zon uit over een droogvallende vlakte, een wad.
Deze grijze vlakte wordt dan al snel bevolkt door mensen die het zo op afstand te zien leuk vinden om te graven in het zand.
Voor ons reden eens te gaan kijken waar het hier om gaat.
Dichtbij gekomen ontdekken we dat het veelal mensen van Aziatische oorsprong zijn die hier hun potentiële lekkernij uit het zwarte zand halen. De schelp waar de kokkel zich in bevindt is qua uiterlijk wel de meest voorkomende aan onze stranden.
Deze cerastoderma edule ( naamgegeven door Linnaeus in 1758 ) is een tweekleppige weekdiersoort, dat zich bij voorkeur iets onder het zandoppervlak bevindt van een intergetijdengebied.
Het diertje voedt zich met plankton.
Nieuwsgierig geworden besloten wij zo'n kokkel eens te begroeten. De schelp ging redelijk gemakkelijk open en daar werd het kleine diertje zichtbaar.
Het leuke van deze foto vind ik dat het lijkt of hij / zij ook 2 beentjes heeft, wat niet zo is.
Of je ze zo rauw kunt eten, net als oesters werd mij niet duidelijk ( Chinees zit niet in mijn pakket ),
maar dat ze eerst gewassen en gekookt moeten worden leek mij een must.
Tevreden met deze ontdekkingstocht gingen we terug naar huis.
Het geheim van de kokkel op het wad was onthuld.
Het was weer mooi geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten