Ik kom een keer naar Rotterdam , zei Jaap. Hier in de buurt is bijna geen water te vinden en bij jullie is er vol op. En zo meldden wij ons - na de koffie met appeltaart - woensdag bij de waterbus in Krimpen.
Gewoon even inchecken en met hoge snelheid richting stad. We passeerden alles wat er aan bruggen te passeren was, de Brienenoord- , de Willems- en de Erasmusbrug.
Dat leverde tal van mooie foto-momenten op.
Bij de halte Erasmusbrug was er een overstap op de Aqualiner en een mogelijkheid om een minuut of twintig te wandelen. Het bracht ons bij de ingang van het prachtig gerenoveerde Wereldmuseum en wij besloten onze verdere reis een uurtje uit te stellen.
De ontvangsthal en leeszaal waren gevuld met beelden uit de vaste collectie:
Heel Papoea zo te zien.
Heel Papoea zo te zien.
Mooi uitgelicht ook. Ik voelde mij in de lobby van een 5 sterrenhotel in Oceanië.
Op onze wandeling naar boven kwamen we in een grote balzaal die veel elementen had van een paleis in Moskou of Kiev. Er stond een prachtige vleugel en Jaap zou Jaap niet zijn als hij daar niet even achter ging zitten.
Een etage hoger bracht ons bij een expositie over het Perzische Rijk.
Mooi vormgegeven. Zo te zien enerzijds door de geografische ligging een land van veel strijd met omliggende rijken ,
.....anderzijds veel verfijning en wetenschap.
En weinig te zien van het beeld dat het huidige Perzië bepaalt.
Gevuld en vervuld van het Perzische Rijk belandden we in Tibet, waar het "qua beelden en kleuren wel weer erg druk was".
Opmerkelijk dat er ook een Boeddistische variatie van de Matroesjka bestaat.
En er was ook aandacht besteed aan de Dalai Lama,
die ons welwillend toe glimlachtte.
En toen kwam er een plots einde aan ons bezoek. Een groot uitgevoerde suppoost wees mij erop dat ik mijn jas aan had ( een heldere constatering ) en dat mocht niet.
Daar ik noch de intentie had Perzische, dan wel Tibetaanse goederen te ontvreemden ( ik had immers recent een Turks theeblad via Marktplaats opgeruimd ) leek het dragen van mijn jas ( met alle moderne hulpstukken daarin ) geen bezwaar.
Bovendien had de dame met de diepblauwe ogen bij de ingang mij niets in de weg gelegd.
Begrijpelijk, dat wel.
In dat diepe blauw doen jassen niet ter zake.
Begrijpelijk, dat wel.
In dat diepe blauw doen jassen niet ter zake.
Ik overwoog geen moment om een van mijn zwaarden ter hand te nemen. In vriendschap en mildheid liet ik mij naar de uitgang leiden ( waar de zon scheen ). De suppoost excuseerde zich nog voor dit principiële ongemak, maar ik had hem al vergeven ( ook een Oud-Perzisch gebruik ).
Via het Walhalla en de Fenix Food Factory naar de Brug der Zuchten ( wat een liefde, wat een verbinding ) en zo verder naar Theater het Venster voor een lichte lunch.
En terwijl Jaap mij vertelde hoe hij de ( zojuist bekroonde ) film Youth had ervaren, besloten we in goed overleg en ook was het al 14.00 uur een "12-uurtje" te bestellen.
Dat was een goede keuze.
Een pompoensoepje, 2 sandwichjes met zalm en komkommer en een speltbroodsnee met roerei.
Echt een aanrader.
Voldaan, gevuld en vervuld werd het tijd voor de terugreis.
En voor een aantal onverwachte gebeurtenissen: zo liet de waterbus ons mooi aan de steiger staan omdat we 10 seconden te laat waren ( we hadden nog wel gesnelwandeld ).
Ik stelde voor om een andere boot te nemen en zo kwamen we bij de ss Rotterdam.
Groot en indrukwekkend, maar er was geen beweging in te krijgen.
Dan maar terug naar de waterbushalte, alwaar een lichtkrant ons vertelde dat de waterbus kapot was. Wij deelden ons leed met een moeder en een goedlachse baby ( ja onschuld is een groot goed ).
En net toen de wanhoop toe begon te slaan verscheen er uit het niets zo'n kleine supersnelle watertaxi.
Of we naar de overkant wilden. Eh... ja, eenmaal aan boord scheurde hij zo hard dwars over de Maas dat we een minuutje later totaal door elkaar geschud bij de Erasmusbrug belandden.
Gratis dat wel, service van Aqualiner.
Tijd voor de terugreis. Langs het Mekka aan de Maas terug naar waar het allemaal begonnen was: in de koffiebar in Krimpen.
Daar konden we zien hoe de avond over stad en rivier viel.
En was het tijd om naar huis te gaan.
Boordevol indrukken en de tas gevuld met speltbrood en jonge kaas uit Streefkerk.
Het was een mooie dag geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten