Altijd op zoek naar inspiratiebronnen kwam ik via een documentaire in contact met het werk van Fabienne Verbier. Zij volgde haar opleiding in Chinese kalligrafie bij oude meesters in het vak.
Ze verbleef er 10 jaar om zich steeds verder te bekwamen.
Ze verbleef er 10 jaar om enerzijds de techniek en de bekwaamheid te verwerven. Anderzijds werd het ook een proces van verinnerlijking.
Terug in Europa ging zij verder. Verliet het oorspronkelijke schrift en ging verder met de beweging en de materie.
Ze ontwikkelde een techniek die het mogelijk maakte te werken met gigantische penselen. Veelal gemaakt van de staarten van hengsten ( die van de merries zijn aangetast door urinezuur ).
Deze gigapenselen hangen / worden gedragen door apparatuur die het werken ermee mogelijk maakt.
Haar grote doeken doen het prima in grote ruimtes met veel witte wanden.
In een latere periode neemt zij schilderijen van de Vlaamse meesters en vertaalt deze - of een detail - naar haar calligrafisch werk.
Dit komt dan voort uit:
En de golvingen van het Brugse kant vinden een vertaling naar abstracte golven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten