Ik het kader van de Boekenclub bracht Janneke het boek "Liften naar de hemel in". Het bleek geen gemakkelijk boek voor mij, omdat veel van het gedrag van deze zogenaamde gelovigen uitblonk door liefdeloosheid en religieuze mishandeling.
De reeds getraumatiseerde puber Quintin moet steeds weer proberen het hoofd boven de bijbelse tsunami te houden. Lachen of binnenpretjes zijn niet relevant. Keihard werken en bidden wel. Met een straffende God en volwassenen op zijn nek probeert hij toch enigszins zichzelf te blijven. Dat Mike, Meatloaf en en Mercury daarbij helpen is mooi, totdat hem ook dat wordt afgenomen.
.jpg)
Daar staat hij, het wankele en zwakke kalfje. Alleen en eenzaam in een kaal landschap Quintin heeft oog voor hem en heeft hem Drum genoemd, wat volgens boer Fletcher niet hoort. Namen zijn voor mensen. Drum is speels en kwetsbaar. Quintin herkent een deel van zichzelf in dit dier, dat uiteindelijk ten prooi valt aan de wreedheid en harteloosheid van boer Fletcher.
Dezelfde liefde voor speelsheid en kwetsbaarheid vindt Quintin in Ruth. Het kleine meisje wordt afwijkend gedrag verweten door een gezin ( fam. Dekker ) dat zelf afwijkend, afwijzend en daardoor verre van gezond is. Door zijn band met haar houdt hij het kleine kind in zichzelf levend. Bij haar en Drum gaat zijn hart open. De kleine konijntjes op het eind voor Ruth zijn als het ware hun kindjes. Ook weer klein, zacht en kwetsbaar. De tekening die zij samen maakten hun diploma.
Zichzelf zijn kan ook bij het domineesgezin Bauer en zijn vriend Mike. Ook met een lokale indiaan heeft hij goed contact. Het zijn de lichtpuntjes waaraan hij kan vasthouden in een wereld die verder donker, triest en bekrompen is. Deze mensen vormen zijn houvast met een gezin waar wel normaal met elkaar omgegaan wordt ( een ware lift naar de hemel ). Zelfs God mag dan even pauzeren.
Uiteindelijk kan hij toch nog iets terug doen naar zijn kwelgeesten. Een pornoblad voor de hypocriete Dekker en een doodsbedreiging voor Fletcher. De vrouwen van beiden zijn milder, maar zitten ook gevangen in het door God verlaten regime. Quintin heeft uiteindelijk geleerd hard en gestructureerd te werken. Hij heeft fysieke en mentale kracht ontwikkeld, maar zijn geloof in God is nu echt verdwenen. Beetjes liefde kent hij wel.
Zijn terugkeer in Nederland vind ik weinig zeggend vergeleken met de intensiteit van het gebeuren in Canada. Hij vervalt tot oud spijbelgedrag en gaat uit huis en parttime schoonmaken in een stripclub.
Achteraf vind ik het een pittig boek, dat ik weggelegd zou hebben als "hogerhand Janneke" ons deze opdracht niet zou hebben gegeven. Storytell maakte het sowieso wat gemakkelijker ( met dank aan Eugenie ).
Ik heb regelmatig vervangende woede gevoeld en de behoefte om in te grijpen in de wereld die ik daar tegenkwam. Geraaktheid bemerkte ik ook bij die momenten waarbij het kwetsbare gediend en verzorgd werd. Hoera ! zou Ruth zeggen.
Smile Jesus loves Quintin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten