Van Bevrijding tot Saga, uit het schrijfcafé.

 Vandaag was het weer tijd voor Schrijfcafé Hoek. Altijd weer verrassend. Janneke verrast met haar opdrachten en wij verrasten onszelf en elkaar met nieuwe verhalen. Het eerste thema van vandaag is: Bevrijding, in haar meest ruime zin.

Ik sta op mijn terras in de Haute Saône. Mijn zintuigen staan wijd open. Ik kijk uit over het landschap, het dal en geniet van de avondrust en de geleidelijk ondergaande zon. Om mij heen tal van vogelgeluiden, zoals van de nachtegaal, de leeuwerik en de wielewaal. In Nederland hoor ik die nog zelden. Als het donker wordt verstilt het vogelgezang en opent zich een prachtige heldere sterrenhemel.

Ik word stiller en stiller en denk dan weer aan de Franse dame, die mij vanmiddag lelietjes van dalen had gegeven. Symbool van geluk en zuiverheid. Een bruidsbloem. 

Ze staan u in een glas in de vensterbank. Stevig en oprecht. Hoe zou het nu met haar zijn ? Een warm gevoel welt op. Hoe mooi zou het zijn om hier nu samen te staan en dit samen beleven. Geen taalproblemen, immers alles zou al gezegd zijn en gezegd worden zonder woorden.

 

Ik kijk naar boven. Daar staat een heldere stralende ster die ik naar haar zou willen noemen. Helaas, ik weet haar naam niet. Zij is het onuitgesprokene. Ook mooi. Het is nu alsof zij in de deuropening staat. Verrassing ! Samen in de omarming van deze mooie voorjaarsavond.

 

 

 

2 Elfjes.
 

Nachtegaal

geeft weerzien

met vergane tijden

zij was dagelijks hoorbaar

Bon Soir. 

Bon Soir.

La brûme

monte du sol

on attend le rossignol

Bon Soir.

 

 

SAGA.

 

Voor de volgende opdracht trokken wij een blinde kaart. Vervolgens gingen we aan de slag met wat deze kaart ( nu zelf kijken ) bij ons opriep. Na 10 minuten werd deze kaart blind doorgegeven, zodat mijn buurvrouw ermee door ging. Zo ging dat voor mij met deze 4 kaarten ( waar ook de anderen over geschreven hadden ).

Daarna is er de voorleesronde.

 

En weer ben ik in een bos. Er staat een klein eenvoudig huisje. Ik ben een vogel en zie het vanuit dat perspektief. Zou dit het huisje van de Franse dame en haar "Petite Fille" (dat viel overigens best mee ) zijn ? Dan zie ik de landingsbaan, een lichtend pad naar het geluk ? Ik zie ook een afslag ( naar de kroeg zegt een minder ontwikkeld deel in mij ). En met een paar vleugelslagen beland ik op het juiste pad. Ik tik op het raam en zing : Bon Soir, Bon Soir.

 

De deur gaat open en er verschijnt een oude wijze man met een prettige uitstraling. Ik zeg opnieuw: Bon Soir, Bon Soir en hij zegt: Praat Nederlands met mij .

Hij vertelde dat in dit natuurhuisje de stilte hem omarmde en dat maakte gelukkig, gaf hem een gevoel van bevrijding en verbinding met iets groters.

 

Wij namen afscheid en ik nam zijn wijze woorden mee. Ik zou vanavond nog op Natuurhuisje.nl kijken of er iets voor mij bij stond. Op dat moment doemde er een nogal heftig huisje op dat deels afgeschermd werd door een zuil van licht, die ook nog eens diep de grond in ging. Een stem vroeg: wat is jouw passie ? Voor ik kon antwoorden kreeg ik mijn laatste kaart.

 

Wat is jouw passie ? Een vraag uit 2009, bij de cursus Talentenspel van Arnold Steenbrink. Ineens was ik weer op Chateau Le Noue de Coq in Grandpré. We deden onderzoek. Het liefst met Saskia, Agnes, Inge en die met ondeugende ogen uit Bergschenhoek.

We zongen, knuffelden, speelden samen. Nooit kwamen er zoveel talenten ineens in beeld.

Op de laatste avond mocht ik koning zijn en Agnes mijn Maxima. 

 Met Inge, een andere koningin, deelde ik de 10 volgende levensjaren. Een belevenis op zich.

Bon Soir.