Circe...............uit de leesclub.

 Vrij recent werd er een nieuwe boekenclub opgericht voor wie ook kan zingen ( nu niet relevant, maar wellicht komt het nog een keer te pas bij een boek ). Ik mocht op de tweede bijeenkomst instromen. 

Mijn belangstelling ervoor ontstond door het boek dat op deze tweede bijeenkomst als leidraad goldt : Circe ( Latijn ) of Kirke ( Grieks ). Van Madeleine Miller. Mijn oude liefde voor de mythologie werd wakker gemaakt en ik was benieuwd wie die Circe eigenlijk was ( volgens de verhalen ).

 Circe is de dochter van de Titaan Helios ( zonnegod ) en de nimf Perse. Wanneer de Goden ontdekken dat de kinderen van Helios en Perse heksen / tovenaars zijn en zij zien wat Circe met deze kracht doet, wordt zij verbannen naar het eiland Aiaia.

Daar ontwikkelt zij zich tot een machtige tovenares. Zij symboliseert de kracht van de natuur, het onbekende willen verkennen en anderen verleiden tot comfort en genot. Mannen die haar eiland bezoeken verandert zij in varkens tot zij in Odysseus een ware tegenkracht vindt. Samen krijgen ze een zoon, Telegonus.

Ik werd snel gegrepen door het boek en mijn beeldend voorstellingsvermogen kon op volle toeren draaien. Smullen is een groot woord, maar hoe dan ook.......Ik ging verder met mijn zoektocht. Circe stond eind 19de eeuw in de belangstelling van de Symbolisten en werd veelvuldig geportretteerd.

En ik wilde meer. Ik las het vrij recent uitgekomen boek "Odyssee" van Stephen Frey, die op uiterst humorvolle en relativerende wijze allerlei menselijke en goddelijke drama's laat passeren. Ja er was veel strijd daar bij de Oude Grieken. Ook Helden van Stephen Fry kwam erbij en Griekse mythen en sagen van Gustav Schwab ( een meer formeel boek ). 

De inleiding van Circe op deze avond werd door Jolanda op een zodanige wijze gebracht dat wij al snel in Aiaia terecht kwamen. Soms zag ik even de Circe in haar. En toen toverde zij een boek tevoorschijn dat een bijna onwerkelijke aanvulling gaf:

Er is veel gezocht naar de plek waar Troje ( De Ilias ) heeft gelegen. Iman Wilkens kwam met in zijn visie gegronde redenen dat het op Schouwen Duiveland gelegen kon hebben. Circe, Kirke, Zierikzee, veel plaatsjes met kerke op het eind en de vorm van Schouwen Duiveland. Een opmerkelijk verhaal als afsluiting van een boeiende avond.

De eerstvolgende bijeenkomst is op 14 juli. Janneke brengt daar het boek: Liften naar de hemel. Het is erg in trek. Bij reservering bij de bibliotheek kwam ik op plaats 77.

Wordt vervolgd......