Schoonhoven op zondag.
Het zou een zonnige dag worden, tussen de regendagen in en dus reed ik vroeg naar Schoonhoven. Schoonhoven ? Ja, de weg heen en terug naar Brabant was geblokkeerd en Hoek van Holland…..Schoonhoven dus. Ik was daar lange tijd niet geweest. Ik de periode 2004-2008 exposeerde ik daar in regionale bibliotheken en het Artotheater.
Tijdens een training metacommunicatie in die periode ontmoette ik een echtpaar dat mij daar op het juiste spoor zette. Een lokale goudsmid kocht ook een ludiek keramisch ( goud geglazuurd ) Viking-schip van mij. Altijd leuk.
.jpg)
Ook brachten ze mij in contact met een collega, Ine. Ine zocht een vriend en ik was beschikbaar. Onze eerste date was in een bos en zij nam haar hond, een retriever, mee. Een lief dier, dat in een café, steeds op mijn schoot probeerde te springen. "Even likken" straalde hij dan uit. Ine heb ik pas veel later gezoend. Tevergeefs uiteindelijk. Ze verhuisde.
Goede herinneringen dus. Nou ja, ik kwam er later nog terug voor de uitvaart van Roland, mijn chiropractor. Een grote vitale man met een speciaal soort humor: terwijl hij zijn handen om mijn nek plaatste zei hij: mijn vrouw vraagt zich af waarom je altijd zonder stress thuiskomt. Afgeleid hoorde ik “krak" , mijn nek was weer als nieuw.
Het voordeel van vroeg is dat het er nog zo stil is. Zeker in een christelijke gemeente als deze. Veel bewoners zitten in de Grote Kerk. En dat is het inderdaad. Ik kwam te laat voor het zingen, maar het orgel deed het nog. Oorverdovend. Vriendelijke mensen, die kerkgangers. Ik voelde me er snel thuis.
Het leuke van Schoonhoven zijn de kleine winkeltjes , veelal gerelateerd aan de zilversmeedkunst en kunst in het algemeen. Een oude tennisvriend, Rob, die sieraden maakte, kon je geen groter plezier doen dan naar Schoonhoven gaan. Ik was dan ook van plan om het Zilvermuseum nu eens te gaan bezoeken.
Maar eerst wandelen in het zonnetje, langs de kleine terrasjes, via de stadspoort naar de IJssel. Daar waar een groot autoveer ( op zilverglanzend water en met de naam : Zilverstad ) continu heen en weer vaart.
Ook daar, vooral met fietsers bemande tafeltjes op het terras. Toen ik plaats nam liep de serveerster zoekend rond met capuccino en appeltaart. De bestellers waren verdwenen ( duurde vermoedelijk te lang ). Ik bood haar aan de capuccino over te willen nemen. Dat kon niet. Ik moest eerst “opgenomen” worden. Na een kwartier was ik nog niet “opgenomen” , dus dan maar verder in het zonnetje.
Schoonhoven heeft nog restanten van een oude vestingstad. Het maakte ook deel uit van de Hollandse Waterlinie.
Teruglopend naar mijn auto kwam ik langs het terras van de motorrijders. Een van excuseerde zich dat al die motoren mogelijk in de weg stonden voor mijn fotosessie van het beeld “De Zilversmid”. Ik legde hem uit wat er te zien was en dat vond hij leuk. Kunstdocent ontmoet Hells Angel.
Ineens stond ik ervoor, op het Kazerneplein: Het Zilvermuseum. In de oude kazerne van het garnizoen van Schoonhoven. De deur stond open.....een mooi moment om mijn museumkaart te verzilveren.
Persoonlijk heb ik er niet zoveel mee, maar het is een genot om zoveel prachtig ambachtelijk werk te zien. Van sieraden tot bestek, van monstrans tot Europa Cup en ook nieuwe experimenten.
Op dit moment was er ook een speciale expositie van het zilverwerk van Anke Akerboom. Ze heette ons persoonlijk welkom via een portret van haar en zo te zien is haar hoofd opmeven door zilver. Hoe kan het ook anders.
Nog een verdieping hoger maakte ik kennis met het design bestek van Van der Velde en Berlage, 2 architekten. En dat van Mevr. Kröller- Müller. Je moet het natuurlijk wel poetsen !
Het was al met al een hele ontdekkingsreis, die ik wil afsluiten met een van de absolute topstukken van het museum: Het ciborium van Kevelaer, dat vroeger in processies werd rondgedragen. Het is inmiddels langdurig in restauratie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten