Via de nieuwsbrief van de Bibliotheek Rotterdam kreeg ik de mogelijkheid aangeboden om een gratis ( voor leden ) cursus "Stiftgedicht maken" te volgen. Nieuwsgierig schreef ik in. Janneke, soms nog nieuwsgieriger als ik , deed dat ook en zo wandelden wij op donderdag 26 september de bibliotheek van Het Lage Land binnen. Daar werd al druk gestift door een aantal dames aan een grote tafel o.l.v. Lianne Collignon.
Er werd plaats voor ons gemaakt en koffie en thee kwamen ons toe. Op tafel lagen een groot aantal afgekeurde literaire meesterwerken, waaruit gescheurd mog worden: onze werkbasis.
Deze boeken droegen ook een literaire tattoo:
Wie schetst mijn verbazing het boek van Geert Mak over de familie Six daarbij te vinden. Enige tijd geleden nog geleend bij een ander filiaal. Nu op tafel om door gretige handen gefileerd te worden.
Ook waren er potloden en stuf ( voor het voorwerk ) en viltstiften zoals recent door de regering gebruikt bij de plannen over de asielcrisis.
Deze keer ging we dus geen gedicht maken door te schrijven, maar door woorden weg te strepen en dan te zien wat overblijft. Tussen de verschillende woorden, zinssneden maakte je verbindingsweggetjes. Dat zag er dan zo uit:
Kaal
tot ver over zijn schouders
het ultieme kenmerk voor mannelijke schoonheid
vervangen door
een zware pruik
afkomstig van een slachtoffer van de pest
om rijkdom en status
uit te breiden.
Groeten uit Huppeldepup
van een onschuldig fruitvliegje
piepklein
met 6 pootjes
dun als wenkbrauwhaar
die via een zachte landing
onderhuids belandde
en zo oververhit was
dat we moesten afkoelen
samen
in het buitenbad.
Daarna mochten we voorlezen en applaus ontvangen. Een allerhartelijkst gevolg van onze gedeelde creatieve processen. Het was weer mooi geweest.
Haiku:
nooit gelezen Geert
in essentie toch gepakt
dank komt achteraf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten