Bruin isse en ik ook.

 Of het nu een mooie herinnering van toen was of het boek dat ik lees over Maarten Harpertsz. Tromp ( heel gaaf: ik leer over opkalefateren, wat een schipper en een constable zijn, dat de kok onderofficier is, over roeigaljoenen en Duinkerkse kapers en de rede van Duins en dat de riolering in het diepste deel van het schip te vinden is...... in ieder geval besloot ik vandaag naar Bruinisse te gaan. 

Wat meespeelt is dat ik recent las dat reizen (met nieuwe indrukken en uitdagingen ) goed is voor het ouder wordende brein. Dus waarom niet ( al betrof het ook nu een al verkende weg die in eerder in gezelschap bezocht ).

Een feest van herkenning. Voorheen reisde ik regelmatig naar Steenbergen en Bergen op Zoom en dan stond zij altijd wel open. De brug over het Haringvliet. Als je zo kijkt is het een soort Starway to Heaven, dus.....Terwijl zich een superfile ontwikkelde stoomden er zoals gebruikelijk, een paar bootjes met een beetje mast door. Sommige zaken veranderen nooit.

Wat een leuk Little Tiny House stond daar. Geweldig en wat een fijn bed. Bruinisse, a place to be. Alhoewel het was knap druk met toeristen. Dat zullen ze in het dorp vermoedelijk ook niet zo leuk vinden. Een man , een vrolijke visser, trok er dan ook dagelijks met zijn boot op uit. Vandaag, zondag, echter niet. Ik hoorde hem regelmatig de klok luiden.

Echt boeiend vind ik het dorp niet, maar de omgeving wel. Het was namelijk eb ( ik kreeg een Normandië gevoel ) en dan komt er van alles tevoorschijn. Hele Chinese families bijvoorbeeld, die emmers vol kokkels verzamelen. Hier buiten Bruinisse wachtte echter het zwaardere werk : de oester.

Twee aardige Zeeuwse meisjes vertelden mij alles over kwallen en krabben en, hoe leuk, ik mocht hun oesterhondje aaien. Wat een schatje en wat kon die genieten van mijn aaien. Ik had haar wel mee willen nemen. Ja, ik genoot er ook van !

Een van mijn dierbare herinneringen is het eten van mosselen in het restaurant aan de Grevelingendam. Het duurde even verkeerd rijden en een vrolijk gesprek met een dame met een hond die zich gedroeg als een kat. Uiteindelijk op haar advies was het daar:

Ik hakte de knop door, wierp mijn twijfels overboord ( alleen in een restaurant heeft iets ongezelligs ) en benaderde een lieve jonge dame met glimlach en staart. Ik wil wel eens mosselen eten, zei ik tegen haar. Dat kon als ik betaald had en daarna kwam zij het persoonlijk brengen ( wat een selfservice ! ). Ik nestelde mij met een zelfgetapt biertje op het grote buitenterras met uitzicht op de Baai van Bruinisse.

En weldra was het zover. De saladebar had ik niet kunnen vinden, maar daar kwam ik niet voor. Dat had ik thuis ook. En zo opende ik tiny housje na tiny housje. Ze waren erg lekker, evenals de frites en en de zon  en het uitzicht.

Om de mosselen in hun, nou ja, mijn beddinkje te laten zakken maakte ik een afsluitende strandwandeling. Er stond een pittige wind en er werd flink aan kite-surfen gedaan.

 

Op de terugweg had ik de wind mee: de brug over het Haringvliet stond niet open.Bruinisse , 8 september 2024.