Ik wist vanochtend niet of het er dit jaar nog van zou komen: zwemmen in zee. Vanochtend nog waarschuwde de mevrouw van RTL4 dat er hoge golven zouden zijn en dat de zee gevaarlijk was. Dat wilde in meemaken.
Mijn tocht was niet naar dichtbij strand, maar verder weg: het strand van de Maasvlakte. Eerst probeerde ik er bij Futureland ( zelden zoiets kaals van binnen gezien ) nog een boottochtje aan vooraf te laten gaan. Er waren 2 opties : een rondvaart en een waterbus. Dat laatste leek mij wel wat: toch even naar Hoek van Holland en de zeehonden spotten. Echter het duurde eindeloos voor alle fietsers uitgeladen waren en er stonden er ook nog 50 om ingeladen te worden.
En dat terwijl er 2 gekoelde Hollandse Nieuwe op mij lagen te wachten. Ik besloot door te rijden naar de plek waar ik ooit met de tennisgroep gevist had. Met uitzicht op de voorbijvarende schepen, zoals van de Stena Line. Deze plek was weg. Foetsie. Alles was volgebouwd met een immense dijk met nog immensener windmolens. Vol verboden toegang. Jammer, weer een stukje cultuur en herinnering weg.
Onderweg ( je kunt daar eindeloos rondrijden, wat een ruimte ) vond ik een kleine parkeerplaats met een mini-overgang naar het strand. Kleine trap en dan veel mul zand. Gelukkig was de zee dichtbij. Het was duidelijk vloed en de golven mengden zich met het geluid van de windmolens.
Het lag er allemaal heerlijk bij en ik besloot mijn voeten als eerste het water in te sturen. Heerlijk fris en ze gingen met gemak voetje onder. Dat vroeg om meer. Een grotere golf begreep dat. De bekende natte broek.
Wat een probleem kan zijn: als ik ga zwemmen waar laat ik dan mijn spullen ? Wel op dit strand was bijna niemand dus alles wat een modern mens bij zich draagt kon veilig afgelegd worden. No Verisure needed. Wat een zorgeloos bestaan.
Er zijn geen beelden over wat er daarna gebeurde. Ik ging steeds een stukje dieper en liet de golven op mij los. Dieper en dieper. Daarna was er alleen water, schelpen, zand en onzeker om zich heen grijpende handen en voeten. Heerlijk was dat. En zo drijvend tussen de kwallen ook een beetje avontuurlijk.
Geheel verzild en verfrist kon ik terug naar huis. Om de badkamer te vullen met zand uit de Maasvlakte. Ik hoop niet dat ze het merken.
O ja, vogels. In de buurt van Futureland kwam ik tegen:
Qua geluid een geelpootmeeuw, maar het grijsbruine duidt meer op een mantelmeeuw. Ook kan het een heel jonge meeuw zijn ( geboortepakje ).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten