Chanting for peace in Weyst.

 Chanting for peace.

Wat is er mooier als met Pasen samenkomen en samen te zingen voor vrede. We deden dit in een klooster in Weyst. De paters Capucijners waren er reeds lang weg, maar met behulp van bezielde vrijwilligers en donaties kon het gerenoveerd worden en blijven voortbestaan. Nu voor cursussen. En kamers waren er genoeg, gangen vol met authentiek hang- en sluitwerk en een modern verwarmingssysteem.

Daar ik vermoedde dat het gebouw nogal gehorig zou zijn ( kloosterexpert ? ) en dat dat tot mogelijke onverwachte nachtelijke ervaringen kon leiden, hoopte ik op een grote achtertuin om daar in mijn camper te kunnen overnachten. Dat viel tegen: het parkeren ging aan een doorgaande weg met rijkelijk verkeer.

Dan maar binnen een plek zoeken. Daarbij ontdekte ik dat de criminaliteit in dit deel van Brabant niet gering moet zijn. 3 deuren met sloten diende ik te passeren. Die moesten steeds dicht. Op zich ook niet vreemd, omdat je met een paar mensen zo'n groot project in haar totaliteit niet kon bewaken. Anderzijds: het zal vroeger vast anders geweest zijn.

Aan de achterzijde van het gebouw werden groenten verbouwd, zodat er en vegetarisch en uit eigen tuin gegeten kon worden. De keukenprinsessen verstonden hun vak goed en elke maaltijd kreeg op voorhand van de chef-kok Sid uitleg. Zo wisten we wat we zouden eten.

Dat eten deden we in de oude refter aan zeer smalle tafels. Wie snel was kon ook van de overzijde eten. Gelukkig was de corona-hype voorbij. 's Avonds was er gelegenheid om meegebrachte drank en spijs daar te consumeren.

 

Mijn kamer lag rechtsboven Sid en bood dit uitzicht.

Een avontuur apart was het zwerven en zoeken door de lange gangen, waarbij het regelmatig gebeurde dat ik volstrekt willekeurig in de kapel, de keuken of de binnenplaats terecht kwam.

Maar uiteindelijk waren we hier om  dit Paasweekend samen te zingen onder de bezielende leiding en begeleiding van Jan Hendrik Veenkamp, die voor deze gelegenheid in de bruidssuite  mocht slapen ( dat is de mooiste kamer ).

 We zongen mantra's en andere spirituele liederen uit allerlei culturen. Dikwijls met veel ( meditatieve ) herhalingen. Soms in de werkruimte, soms in de kapel ( waar ook mogelijkheden waren om wat met stemwerk te doen ). Soms waren er bijdragen met gitaar en trom. Al met al een harmonisch gebeuren, waarbij "There is so much magnifisence in the ocean", dat ik van de concerten van Deva Premal in Brussel en Almere ken er bijzonder uit sprong door een klein meisje dat tussendoor bloemen en familie aandacht gaf.

Mijn eigen Polega, ma trava detela in de kapel was een ervaring apart. Met name toen de anderen voor resonantie zorgden.

Ook werd er regelmatig buiten gezongen, waarbij de indiaanse klanken met een prachtige regenboogtooi werden gecomplementeerd.

Op zondagmiddag namen we hartelijk afscheid van elkaar en voor wie wilde was er ook nog een overkant vol natuurbeleving.

Henk van der Veen, Weyst, 18 april 2022.