Ninivé.
Het was een mooie dag om samen met Albert een culturele excursie te doen in Leiden. Na het wegstrepen van diverse mogelijkheden viel onze keuze op het Museum van Oudheden: Ninivé.
Het werd een lange tocht vol ontberingen door de Leidse binnenstad. Nergens was een parkeerplaats voor ons en door wanhoop gedreven gingen wij uiteindelijk heel diep ondergronds in de Lammermarkt.
Hypermodern, splinternieuw en met een duidelijke bewegwijzering.
Daarna was het nog een steenworp lopen tussen de velen die vandaag Leiden ook als doel hadden gekozen.
Na al het rondwachten in de stad en de wandeling door de Siberische kou was het fijn om de behaaglijkheid van het museum binnen te gaan. Een aardige dame van Oosterse oorsprong gaf ons namens de Bankgiroloterij gratis toegang ( een Niniveetje ) en dat kwam goed uit.
Na een prima cappucino en hartige broodjes liepen wij ons eerst warm in de tempel die in de centrale hal geplaatst was. Dat zag er stevig uit en er hing zelfs een soort vliegend hart ( op weg naar de hemel ) boven de poort. Een tikkie beschadigd , dat wel.
Ninivé lag vandaag op de eerste etage en daar wij allen niet zo vlot ter been meer zijn, maakten wij gebruik van een zeer geduldige ( lees: trage ) lift. Bij binnenkomst konden we kiezen: op gewoon rondlopen, lezen en innemen of met een soort tape-recordje alles meteen gaan begrijpen.
De tape kon je activeren onder het portret van de eerste grote koning van Assyrië, zodat het wonder was om tussen alle activeerders er nog een foto van te maken. Even verder was een video-animatie te zien over Ninivé. Deze kun je in het hieronderstaande blog bekijken.
Het zou een prachtige luxe stad geweest zijn met alom beplantingen. Met tuinen en waterpartijen. Natuurlijk alleen voor de toppers van Assyrië. En hun bewakers. Rond de stad zou een hoge muur van 12 kilometer zijn geweest. Ja, Ninivé was ( heel lang ) onneembaar.
Het was overigens, ondanks hun voor die tijd hoogstaande beschaving, een behoorlijk agressief volk. In de vele overgebleven afbeeldingen wordt veel met wapens gezwaaid. Omringende volken werden verslagen en gedeporteerd. De mannen konden kiezen: de dood of soldaat worden. Dat leverde een heel groot leger op.
En een heel groot rijk, dat zich uitstrekte van Egypte, Palestina, Babylonië tot aan de Perzische Golf.
Buiten zag het er allemaal heel verzorgd uit, terwijl het binnen dikwijls een nogal wilde boel was, met name onder Assurbanipal.
Voor de God van de Joden aanleiding om de profeet Jonas naar Ninivé te sturen: het gesodomieter moest zo snel mogelijk stoppen anders zou Ninivé door Gods vuur getroffen worden.
Jonas vond zijn rol van boodachapper niet fijn, voer de andere kant op, maar werd in een storm over boord gezet, alwaar een passerende walvis hem opslokte en drie dagen later weer uitspuwde. Voor Jonas reden om toch maar te gaan en zijn boodschap werkte in ieder geval tijdelijk.
De Assyriërs hadden ook reeds een manier van schrijvend communiceren, namelijk met spijkerschrift. Het stond op stenen tabletten, beelden en zelfs op vloertegels.
De steenhouwers waren uitermate bedreven en wisten met eenvoudige middelen prachtige structuren te maken. Structuren die ook in deze tijd nog als voorbeeld dienen.
Albert, dank voor deze bijdrage.
En toen doemden de toch wel meest bekende beelden uit de Assyrische cultuur op:
Aan weerszijden van de stadspoorten en paleiskamers stonden reusachtige LAMASSUS, gevleugelde leeuwen. Zij beschermden ieder inwoner en bezoeker.
Anderzijds waren ze ook imponerend en intimiderend. Om er zowel van de voorkant als van de zijkant er zo realistisch mogelijk uit te zien, kregen ze 5 poten.
In 2015 gingen IS-hooligans deze 3000 jaar oude beelden te lijf met klopboren. Gelukkig hadden de Engelsen er al een aantal veiliggesteld voor het British Museum. Hier in Leiden stonden replica's.
In 612 voor Christus werd Ninivé geheel met de grond gelijk gemaakt door een coalitie van Meden, Perzen en Chaldeeërs ( Babylon ). Dat hadden de Assyriérs in de eeuwen daarvoor heel goed voorgedaan bij door hen veroverde steden. De stad verdween onder het zand, de verhalen gingen verder.
We praten nu over de regio Mosul in Irak. Wat het vernietigen van steden betreft is er dus hier en in Syrië weinig veranderd.
Na dit dramatische einde van zoveel schoonheid, wellust, hoogmoed en decadentie leek het mij een leuk idee onszelf op te vrolijken met de steles op de bovenste etage.
Daar tussen de dakpannen was het ook architectonisch goed toeven.
En terwijl ik na het genieten de lift naar beneden nam gaf Albert mij een demonstratie van soepel trap af lopen. Zo snel, dat toen ik met mijn trage lift beneden was gekomen, hij al een heel eind op weg naar huis was. Niet helemaal natuurlijk: glimmend trof ik hem in de hal bij de tempel waar onze reis begonnen was.
Het was weer mooi geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten