Mette op vakantie.......

Mette op vakantie.
 

Eindelijk was het vakantie en kon ik bij oma in Bergen op Zoom gaan logeren. Ja, soms duurt wachten wel lang. Maar nu niet meer: Ik ben op vakantie !!!!!

Toen oma mij in Leerdam kwam ophalen had zij gelijk al een leuke verrassing: Het Nationaal Glasmuseum. Daar waren we nog nooit geweest en ik kan zeggen: het is er heel mooi.

En omdat ik veel verstand heb van kleuren kon ik dubbel genieten.

We gingen kijken hoe de glasblazers aan hun naam kwamen: door glas te blazen. 
Logisch toch!

Een glasblaaster maakte eerst een bol glas aan een stok gloeiend heet in de oven en dan ging ze blazen tot het eruit zag als een ballon. Knap hoor.

Er waren niet alleen maar glazen en vazen, neen er waren ook kunstvoorwerpen van glas en toen ik dan ook zo'n glasmannetje tegenkwam, probeerde ik me in te leven hoe hij zich voelde. Die techniek heb ik in Museum Boymans heel gemakkelijk onder de knie gekregen.

Je gaat zo'n figuur dan echt beter begrijpen.

Oma vond die gekke vaasjes erg leuk. Die zouden erg leuk staan in haar nieuwe huis. Ze wilde er dan ook graag een foto van maken.

De volgende dag kwam opa Henk langs en dan weet je al......dat wordt knippen en plakken. Hij had een nieuwe voorraad versneden schilderijen meegebracht en al snel leerde hij mij hoe je van oude kunst een nieuw kunststukje kunt maken. Erg leuk.

 Al de kleuren die ik gisteren in het Glasmuseum had gezien lagen nu hier op tafel. Nu ja, die glanspapiertjes van oma waren wel apart.

Na de lunch wilden we allemaal naar buiten. Oma ging opnieuw proberen haar geheime plekje terug te vinden, maar dan wel zonder zoeken. Opa dacht heel erg met haar mee, maar mocht niet aan stuur komen. Ik zat achterin gewoon te genieten van alles wat voorbij kwam.

Ja de rollen waren deze middag goed verdeeld.

En na een weloverwogen wanhoopsbesluit.......ouderen noemen dat ook wel intuïtie, kwamen we bij een bospad met een parkeerplek.

Goed oplettend ( we hadden geen brood bij ons ) liepen wij het onbekende bos in, waar oma onmiddellijk ging doen wat zij vroeger dagelijks deed: takken uit de grond trekken.  

Dat deed haar goed, ook al moest ze er hard voor werken ( net als toen ).

Ineens zagen we een grote open plek met gras en water en zon en bomen. Dit was oma's geheime plek. Ineens stonden we er middenin.

Ik ging onmiddellijk op verkenning. Eerst liep ik alleen over mos, dan alleen over bladeren en dan weer door het gele gras. Ja ik hou van variatie op mijn pad.

Bij het meer stopten we even om de fotograven de gelegenheid te geven ons verblijf vast te leggen.

Dat werd dus zwaaien met je handje......

Wat ik heel mooi vond was de kleur van het water. Als de lucht blauw was was het water ook blauw. Als er een grijze wolk kwam, werd het water ook grijs. Ik vroeg mij toen af of het water rood zou kleuren als ik erboven zou gaan hangen.

Henk die meestal het motto gebruikt: "ervaringen, geen verklaringen" was bereid mij vast te houden, terwijl ik boven het water hing.

Hij gebruikte daarvoor de "kapstoktechniek". Ik kon boven het water gaan hangen, terwijl hij mijn kraag en in levensreddende greep hield. Dat voelde heel veilig en zo kon ik er helemaal voor gaan en.........kleurde het meer rood ( nou ja, een stukje. Het was tenslotte een groot meer ).

Ineens zak ik hem staan : mijn lievelingsboom: daar kon ik lekker in klimmen ( niet zo hoog als ik wilde, maar toch ). Ook was er een heel grote tak waarop ik kon gaan zitten en dan bracht opa 'm in beweging. Na 100 keer zei opa dat ik eerst een euro moest geven, omdat "het"op was.

Hij was tevreden met een dennenappel en zo konden we rustig doorgaan.

Ik maakte het nog heel even spannend voor oma door heel snel door het hoge gras te sluipen en zij me niet kon zien. Opa zei dat ik niet in 7 sloten tegelijk zou lopen ( een logische constatering, immers er waren maar 6 sloten ).
En dat klopte, want ook als ik me verstop blijf ik wel opletten dat ik opa en oma niet kwijtraak. Erg vervelend lijkt me dat.

Op de terugweg naar de auto deden we het spel: muts over je eigen en andermans hoofd werpen. Een oud Huissens volksgebruik. Ik was er heel goed in, al zeg ik het zelf.

Toen we thuis kwamen had ik nog een fotosessie waarin ik liet zien dat een appel eten verstandig snoepen is. Jammie !

 Ook heel jammie waren de handgevulde verse erwtensoep en de pannenkoeken, waarvoor oma eerst het beslag maakte. Ik hielp daarbij.
Alles ging goed tot pannenkoek 6. Op mysterieuze wijze vloog de beslaglepel door de keuken, terwijl de kom met beslag zich daaraan vast hield. Oma probeerde nog te redden wat er te redden was en wierp haar ( donkergeklede ) lichaam tussen beslag en vloer.
Dat was heel spectaculair en ik had oma nog nooit zo zwart / wit gezien.
Maar na het poetsen en het nieuwe beslag kwam alles goed en konden we genieten van heerlijke......

spekpannekoeken met stroop of met kaas en stroop, wat ook heerlijk, maar ook wel machtig was.

Na afloop lagen we met dikke buikjes op de bank en konden geen pap meer zeggen. En terwijl oma nog wat doorbakte voor de komende week en opa koffie zette, verdiepte ik mij in de verhalen van Suske en Wiske in Hoogerheide. 

Een uurtje later ging ik fijn slapen en dromen over Carnaval. Een droom die heel misschien wel uit zou komen. En ik moet zeggen: mijn droom zag er heel leuk uit met allerlei kabouters, die in bomen hingen en een liedje zongen over een bloemetjesgordijn. Hoe ze dat nu hebben verzonnen………….?

 De volgende morgen werd ik wakker en toen wist ik het al. Oma was de keuken een grote “weg met dat beslag” – beurt aan het geven omdat zij later als wij thuis zouden komen wel een schone keuken wilde. Wij gingen namelijk naar het Carnaval…………

 Wij kropen door de nauwe, drukke straatjes van de binnenstad, langs de Gedempte Haven om zo op een mooi plekje op de markt te komen. Daar konden we de optocht heel goed zien.

Ook gingen we nog naar de Peperbus, een kerktoren met een boerenkiel aan. Dat zag er best grappig uit.

We hadden heel veel gelopen en heel veel gestaan en dus waren we blij dat we thuis met een kopje thee naar Nanny Phee 2 konden kijken. 

 Als het gevaarlijk werd legde oma uit waarom het ongevaarlijk was ( zij deed dat in haar Nanny McPhee pakje en hoedje, net echt, maar zonder wratjes, zij had immers zoveel goede daden verricht  ) en zo werd het allemaal heel gezellig met een goede afloop.

Het duurde even voordat ik in mijn bedje uitgenannyd en gemacpfeet was, maar toen viel ik in een diepe, diepe, droomvolle slaap. Ik zag iets met vlinders, collages en zo. Ook zou de zon morgen schijnen. Mooi toch.

Mette, Bergen op Zoom, 14 februari 2018