Grenzen verkennen bij Therapeuticum Helianth.

Via het blad Antropo Sana werd mijn aandacht gevestigd op een cursus van 2 bijeenkomsten met een kunstzinnig therapeut. Thema: grenzen verkennen. Een actueel thema in meerdere opzichten.

Na enig uitstel besloot ik mij aan te melden en zie: iemand had zich net afgemeld en zo kon ik plaatsnemen op de laatste stoel.

Ik had het nodig.

 Het naar antroposofische principes ingerichte "gebouw" ( gehuisvest in de onderste laag van een appartementencomplex ) zag er zoals te verwachten uit: lichte kleuren, veel natuurlijke materialen, ruimte, harmonie en verfijning. 

Prettig om hier naar binnen te gaan.

We werden welkom geheten door Esther, de kunstzinnig therapeute. Ook deze ruimte voelde prettig en de hele context zag er goed verzorgd uit.

Naast de tekenspullen was er voor ieder een boekje, waarin ervaringen opgeschreven konden worden.

Ook kon je jezelf een spontaan opkomende vraag stellen, zoals: Waar ligt de grens van mijn verlangens ? Een wat filosofische vraag. 

Na een kennismakingsrondje kregen we de opdracht om gedurende wat langere tijd met vetkrijt een vastgestelde vorm te blijven herhalen. Van buiten naar binnen, van binnen naar buiten in een vloeiende doorgaande beweging. De kleur is naar keuze.

Soms ervoer ik de behoefte wat langer in het buitengebied te blijven, dan weer wat langer binnen. Vervolgens weer afwisselend. Zeker na enige tijd vraagt dit om geduld, maar zo bemerkte ik : als ik weer meega in de beweging dan gaat het als vanzelf.

De beweging heel langzaam maken vond ik minder prettig.

Daarna volgde een tweede ronde met andere kleuren en nu bestond de mogelijkheid om de binnenlijnen wat "breder" te maken. Een gevoel van speelsheid en enthousiasme diende zich aan. Kreeg associaties met een achtbaan en voelde veel energie vrijkomen. Een zekere wildheid bespeurde ik ook en het verlangen over de buitengrens te gaan.

Grote opwinding van binnen. Ik bleef echter binnen de buitengrens.

Voor de derde oefening konden we 3 kleuren uitkiezen. Met de donkerste kleurde je de onderste helft, met de lichtste kleur het bovenste, waarna door te wrijven ( pastelkrijt ) een geleidelijke overgang werd gemaakt.

Daarna werd met de middenkleur een zaadje in de onderlaag geplaatst en we werden uitgenodigd een groeiproces te tekenen. Dat zag er bij iedereen toch wel heel verschillend uit.

Niet geheel verwonderlijk ( ik vloog er enthousiast in, of liever uit ) vond ik het resultaat: de beperkte worteling t.o.v. de groei. Precies zoals ik mij de laatste dagen gevoeld had en nog voelde: veel gereisd, veel indrukken, het warme weer waarbij jan en alleman met machines in de weer gaat ( ontbreken van stilte ), het ingaan van de zomertijd ( soort jetlag ). Allemaal zaken die mijn aandacht versneld naar buiten trokken.

Aan de rechterzijde zie ik vreugde, links oogt wat afwachtend.

En dat allemaal uit 1 oranje knolletje !

Volgende week gaan we van "binnengrenzen" naar "buitengrenzen" in relatie tot de ander.

Met de vraag: 

Waar zeg ik ja tegen de ander en neen tegen mijzelf ?

Al met al een prettige ervaring. Kijk uit naar de volgende.

4 april: de tweede bijeenkomst.
Waar zeg ik ja tegen de ander en neen tegen mezelf ?
Grenzen onderzoeken in contact met de ander.

De binnenkomst was weer erg gezellig. Alsof we elkaar al jaren kenden. Iedereen was er en had er zo te zien veel zin in om verder te verkennen. Er werden uitwisselingen gedaan m.b.t. ervaringen van vorige week en de effecten daarvan in de buitenwereld.

Daarna gaf Esther een grondingsoefening om los te komen van alle mooie woorden en klaar te zijn voor het tekenen.

Als eerst oefening deden we voor onszelf de cirkel met de 8 erin. 
Losjes naar buiten, naar binnen, enz. Het voelde als inmiddels heel bekend.

Bij de volgende stap kregen we een partner met wie we het veld ( het papier ) gingen delen. Ieder koos een kleur en maakte een vorm die voor mij het midden hield tussen een foetus, een hart en een boomerang. Maar dat terzijde.

We maakten steeds de beweging waarbij we in de ruimte van de ander kwamen en afhankelijk van de richting elkaar konden ontmoeten, voorrang geven of nemen of gewoon even snel de ander voor zijn.

Dat werd een vrolijke toestand, waarbij we veel konden lachen.

Bij de volgende, een soortgelijke oefening, ging je geleidelijk aan meer het gebied van de ander binnen. Eerst ruimte innemen en dan weer teruggaan naar de basis.

Dit werd een stuk serieuzer. Persoonlijk vond ik dat mijn vorm, kleur steeds meer "overruled" werd door het donkerder groen. Bovendien nam ik de kleur ongewild mee in mijn geel.

Achteraf gezien vond ik dat mijn "eigenheid" ( mijn kleur ) teveel uit beeld was geraakt.

Bij de volgende opdracht werkten we met z'n drieën op een vel en begonnen we met een eigen kleur en vorm. Ieder voor zich. Tot mijn verbazing begon ik in tegenstelling tot de anderen ( die meer sferisch werkten ) een gelaagde veelkleurige burcht te bouwen.

En daar kwam de aap uit de mouw: eerst mijn eigenheid veilig stellen, voordat ik de wereld in ga ( daar speelde de vorige ervaring in mee ). Toen dat gedaan was kwam er ruimte om liniair de omgeving en de anderen te verkennen. Ik deed dat spontaan chaotisch, vermoedelijk ook nog een vorm van bescherming ( wat doet-ie nou ? ). Ervoer er ook een speels ( dansend ) element in.

 Uiteindelijk werden mijn lijnen lichter en en kon ik plekjes eigenheid in de collectieve ruimte plaatsen. Een enkele keer leidde dat tot wat afweer ( voelde okay ), een keer werd er geprikt in zo'n plek, au ! ( een nieuwe burcht maken leek mij niet zinvol immers op vele andere plekken bleef het prettig ).

Ik herkende in dit proces veel van mijzelf en weer eens op een geheel andere manier.

Kijkend en inzoomend op de plek "waar het gebeurt" :

Als ieder in en met zijn/ haar eigen wereld bezig is, dan wordt dat snel statisch. Relatief veilig ook. Als echter de verschillende energievelden ( om het ook zo eens te benoemen ) elkaar gaan raken dan ontstaat de dynamiek. Daar vinden prettige, neutrale of minder prettige uitwisselingen plaats, die weer veel vertellen over onze grenzen.
In eerste instantie wat chaotisch en ook met de potentie om iets nieuws, een nieuwe vorm tot stand te laten komen.
Een transformatieproces.

Esther bedankt voor je prettige en open begeleiding.

  

Mocht je meer willen zien en lezen, kijk dan op :

https://deverwonderingvanhetbeeld.blogspot.com