Met Mette op Bootcamp.

Met Mette op Bootcamp.

Toch wel onverwacht hoorde ik dat ik met mijn zusje Mette op bootcamp ging in Brabant. Mijn broer Tijmen was hier zo fit van teruggekomen dat pappa en mamma dat ons ook gunden.

Nu wist ik niet precies wat "bootcamp" was, dus stelde ik mij afwachtend op, mede omdat de rits van Mette's jas niet dichtging. "Klittenband" riep coach Henk en ja hoor, dat hielp.

Vanochtend hadden de coaches Inge en Henk ons eerst heel uitgebreid vertelt wat wij zoal tegen konden komen. Zij brachten dat in beeld met verhelderende tekeningen, die wij dan mochten inkleuren of uitkrassen.

Dat was heel leuk.

 Zo tekende oma aan de hand van mijn auto's wat er zou gebeuren bij autopech bij een stoplicht.

 En werd zichtbaar gemaakt hoe je veilig van een trap af kon lopen ( niet duiken ! ).

Wat coach Inge zou doen als wij in het water zouden vallen.

En hadden we dikke pret bij het woordje "lachkont".

Kortom, de voorbereiding was optimaal.

En zo kwamen we in ons trainingsgebied . We moesten eerst door een bos, langs een spoorrails ( de trein van Tijmen was er vandaag niet ), over de weg naar de zandverstuiving. Dat was net alsof we aan het strand waren.

Mijn zus was héél blij dat we dit gingen doen. Zij is namelijk gewend om in alle bomen te klimmen die we tegenkomen en gelukkig stonden er hier een heleboel.

Knap hoor !

Zelf ben ik meer voor een oefening die meer rust geeft. Opa Henk deed toen voor hoe je bomen kunt knuffelen. Dat had ik nog nooit gedaan !

Oma wel. Zij liet zien hoe zij straks afscheid gaat nemen van alle bomen op de Welberg.

Een heel karwei ! 
Maar terug naar mij. Ik vond een hele lieve boom en ja toen ik die geknuffeld had kon ik niet meer stoppen.

Ook ging ik even bij oma voelen hoe die boom was.

Ja het is ook fijn een boom te delen.

Oma wilde ook wel door mij geknuffeld worden en daarom speelde ze een boom.

Maar die truc had ik snel door, want die "boom" kon ik ook thuis knuffelen.

Oma ontdekte ook een springplank voor mountain bikers en zo konden wij oefenen wat we in de voorbereiding vanochtend geleerd hadden. Springen is geen duiken.

Vergeleken met de trap was dit een eitje !

Daarna deed ik nog wat bodemonderzoek en at ik wat van de door mijn grote broer aanbevolen bladeren.

Echt lekker vond ik ze niet, maar ik kon wel even uitrusten.

Onderweg kwamen we ook het paard van Sinterklaas tegen.

En een hele grote vriendelijke witte hond. Opa riep dat "hij" niets zou doen, omdat hij heel dichtbij kwam. Opa had gelijk. We werden niet opgegeten. En dat was fijn.

Daarna hebben we verstoppertje gespeeld. Dat was heel spannend, want we konden ons hier heel goed verstoppen. En gelukkig.........we konden elkaar ook weer gemakkelijk vinden, behalve die ene keer toen opa zich verstopte......................waar we ook keken, hij was nergens te vinden.

Later ontdekten wij dat hij steeds van plekje veranderde en achter ons aanliep.

Hij genoot daar echt van.

Moe van het klimmen, omhelzen en verstoppen gingen we naar huis om een dik verdiende en belegde boterham te eten. Met handgemaakte chocolademelk.

Daarna was het een uurtje pauze. Iedereen ging even dromen, maar ik niet: ik moest nog 52 auto's inschepen op de pont en dat was een heel karwei.

Na het spelen van wat "wordt wakker" -muziek op de piano kwamen we weer bij elkaar om te kijken naar Rio, een vrolijke animatiefilm over een blauwe papagaai, Blu.

Blu was ontvoerd uit het oerwoud van Brazilië, onderweg uit de vrachtwagen gevallen en gevonden door een heel lief meisje uit Minnesota. Die zorgde 15 jaar lang voor hem en zij werden elkaars beste vrienden.

Later gaan zij naar Rio omdat daar een andere blauwe papagaai is ( een vrouwtje ). Die worden verliefd op elkaar. Ook het meisje vind een leuke vriend en na heel veel spannende avonturen loopt alles goed af.

Blu moest nog wel leren vliegen en omdat ik dat ook wel wilde oefende ik mee op de bank.

Na het eten deden we nog een korte verwerkingssessie door erover te tekenen, zodat wij lekker rustig konden gaan slapen. 

Ik had eigenlijk best zin om de hele bootcamp- dag nog een keer te doen,

terwijl mijn grote zus al heel snel lang te dromen van haar avonturen met haar vriedin Moana.

Later als ik ook zo groot en sterk ben ga ik met haar naar Polynesië. Weer samen op bootcamp.

Siebe, 4 februari 2017.