Tijdens mijn maandelijkse bezoek aan Antwerpen verwonder ik mij regelmatig over de kookkunsten van Agnes en de ingrediënten die zijn gebruikt en dikwijls samenvoegt.
Verrassend culinair zal ik maar zeggen.
Zo ook gisteren.
Ik had het woord wel eens gehoord, maar de "objecten"zelf nog nooit echt gezien, gevoeld of gegeten : aardperen.
Nu blijkt dat een soort wortel te zijn, die familie is van de zonnebloem ( Helianthus Tuberosus ). Het zijn wortels, wortelknollen die tegenwoordig nog weinig in de winkels liggen en als ze er zijn dan is dat in de winter.
Agnes had een krat vol en daar was veel belangstelling voor. Immers je kunt ze rauw eten, koken, bakken, stoven, frituren, enz.
Gesneden in de pan zien ze eruit als plakjes champignon. Ze smaken nootachtig en zoet en zijn door hun samenstelling van koolhydraten zeer geschikt voor diabetici.
Wel wordt er gewaarschuwd om er niet teveel tegelijk te eten omdat dat aanleiding kan zijn tot winderigheid. Dat wordt dus oppassen de komende dagen.
Plotseling was Agnes weg uit de keuken en was zij bezig met het frituren van plukjes boerenkool, die daar knap knapperig van werden. Je moest er wel bijblijven en komt namelijk aan op een korte verhitting. Ook nu weer: een aparte smaak en aanpak.
Al met al deed het mij denken aan een kunstwerk op de Rotterdam Art Fair:
Hangende Bonsai-boompjes met toevoeging.
Intussen maakte ik mijn graag nuttig. Soms dop ik de erwtjes of snij de spinazie. Deze keer echter mocht ik 3 Flakkeese winterwortels fijnraspen.
Een stevig klus. Echt mannenwerk.
Smaakvol ook. Vers uit de grond.
Vlaamse Frieten, vers uit het kot. Met Bio-mayo.
Jammie, wat heerlijk allemaal en Agnes ga vooral zo door !
Jammie, wat heerlijk allemaal en Agnes ga vooral zo door !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten