artohotze: Zin in bewegen.

Zin in bewegen.

Dat is iets wat ik meestal wel heb.

Of het nu zwemmen, tennissen, dansen, wandelen of fietsen is.

Met daartussen door natuurlijk wat flinke pauzes.

Al met al heel leuk, maar bepaalde spiergroepen werden de laatste tijd wat onrustig, namen in kracht en flexibiliteit af en dat werd steeds meer merkbaar.

Dus ben ik naar "Zin in bewegen" gegaan, om die verslappende spieren ook hun zin te geven.

Nu zocht ik iets buiten de massa-fitness. Zo probeerde in Nieuwerkerk aan de IJssel, ik werd heel vriendelijk en behulpzaam rondgeleid, maar ik kwam pas op adem toen ik in de stille yogazaal terechtkwam, waar een kunstmatig strand met palmen mij toelachte. Dat was fijn, maar daarbuiten was het mij te groot, te veel, te hard. Ik besloot verder te zoeken.

In Moordrecht was het allemaal wat kleiner en de sfeer onderling voelde heel dorps. Daar kwam nog bij dat ik, toen ik de polder inreed, het gevoel had dat ik een uitstapje ging maken.

Bovendien kon ik mij in 10 weken jonger gaan voelen en dat sprak mij wel aan.

De ontvangst door José, Nicolette en een andere dame was erg stimulerend. Ik hoefde niet op de weegschaal, maar mocht mijn gewicht zelf inschatten bij een kopje koffie.

Ik kreeg een rondleiding en om er helemaal vertrouwen in te krijgen een proefles met personal coach, die Jelle heette.

Hij deed alles voor en ik deed het 2 keer 12 keer na. Dat ging prima, met dit verschil dat ik de volgende ochtend een dof gevoel in mijn lippen had. Iets te hard getild blijkbaar. De rest voelde okay en ik besloot een contract voor 13 weken af te sluiten, zodat ik mij nog jonger kon gaan voelen.

Er was van alles mogelijk en de groeplessen met elastiek spraken mij erg aan,

maar eerst mijn eerste echte training en die was vandaag. Personal coach Elly ( ? ) maakte een schema voor me dat ik de komende periode zou kunnen gebruiken.

Het tillen zat er nog niet in, want eerst diende de fysiotherapeut mij te helpen aan mijn gevoelloze lippen. Mogelijk zou ik de komende weken ook nog moeten kussen, maar dan liefst wel met gevoel.

Vijf kwartier later had ik zowat alles aan apparatuur even geproefd en werd het tijd voor een lichte meegenomen lunch van speltbrood met versgebakken varkenshaas en 2 expressootjes. Als toetje een banaan.

Het uitzicht vanuit mijn lunchroom was zo mooi en het weer zo stralend, dat ik besloot er nog een fikse wandeling achteraan te doen.

Aan de ene zijde riante huizen met dakterrassen, aan de andere kant groen, groen, groen.

Ja, het was hier mooi wonen. Helaas stond er niets te koop, maar kon ik soms wel een beetje naar binnen kijken. Ik zag mijn schilderijen daar al glanzen in de zon.