Of ik zin had om mee te gaan naar de internationale kunstbeurs in het World Trade Center, vroeg Karel.
Ja, dat had ik en zo kwamen wij rond 11.30 uur het complex binnen, niet wetend wat ons allemaal te wachten zou staan.
Galeries uit allerlei landen probeerden hier hun kunstwerken aan de man of vrouw te brengen en zo kon het gebeuren dat ik de ene keer door een Italiaanse , dan weer door een Chinese dame naar binnen werd gelokt om te zeggen wat ik mooi vond.
Nou dit bijvoorbeeld:
Panda, de golddigger.
En dat was het hier, een plaats van en voor Golddiggers.
Het was leuk om rond te kijken, maar nog leuker was het als je iets kon vinden wat je wilde kopen:
En dat was het hier, een plaats van en voor Golddiggers.
Het was leuk om rond te kijken, maar nog leuker was het als je iets kon vinden wat je wilde kopen:
Bij Rob van Bergen bijvoorbeeld. In gesprek met hem vertelde hij boeiend over het scheppingsproces. De portretten waren naar model gemaakt. De wat jongensachtige figuur met oranje jas was zijn dochter. Hij probeerde dit beeld zo onbetaalbaar mogelijk te houden.
Vanuit mijn oude professie was ik erg benieuwd. Hij vertelde dat de bustes gemaakt waren van hooggestookte steengoedklei ( 1260 gr. ). De bekleding van oude stoffen of papier lijmde hij er later op ( stoffeerderservaring ). Door de oogbollen hol te houden kregen de ogen meer zeggingskracht.
Zijn inspiratiebron was de Vroeg- Renaissance.
Deze keramiste deed het simpeler: wat in de draai mislukte potjes konden voor 1200 euro aangeschaft worden. Bizar.
Meer te genieten vond ik de prachtige foto's van dit "bloemenmeisje".
Of dit prachtige abstracte doek.
Of in deze metaalconstructie van 3 mannen die het op deze beurs ontzettend naar hun zin hadden.
Een tweedimensionaal schilderij van een mooie dame kon niet alleen met het oog genoten worden, maar ook met de neus: de zachte geur van lindehout. Heerlijk !
En geheel in de tijdgeest was er ook een dame met sluier.
Ik had het erg naar mijn zin daar tussen al deze creaties. Er was zelfs een moment dat ik mijzelf tegenkwam. Natuurlijk moest dat weer vastgelegd worden.
Ja, camera's zijn overal.
Pure eenvoud was er ook. Ik kan me zo voorstellen hoe subtiel iemand daarmee bezig was geweest. En daarna het verzinnen van de prijs. Slechts 900 euro.
Alleen geschikt voor kleine Trumpjes, lijkt mij.
Met titels als: "Voorafgaand aan de winter" en "Sprokkelhout ".
Een verademing naast de vele rommel, die er ook stond.
Fuck you ! Toepasselijker kon niet !
Er was overigens weinig belangstelling voor deze galerie.
En dan waren er natuurlijk de boten die opgebouwd waren uit plaatjes klei. Ik weet uit ervaring hoe leuk brugklassers het vinden om zoiets te bouwen.
Er was overigens weinig belangstelling voor deze galerie.
Onbetaalbaar zal ik maar zeggen.
De schrik van elke ouder...
Je dochter gaat normaal naar een feestje en komt zo terug.
En......wil dat zo houden.
En dat weer in contrast met schilderijen waar je zoveel in kunt zien, dat je elke dag wat anders ziet.
Of een doek waarbij je je dichtbij waant in een verstild landschap.
Maar de grootste vertedering ging toch uit naar dit schattige hertje, dat zich geborgen voelt in een boom. Vliegend hert ging nog even door mij heen, maar dat is wat anders.
Schattig was het wel.
Tegen het einde gingen we nog even naar de 23ste etage van het WTC gebouw. Een fraai uitzicht over een in mist gehulde stad. Markthal, Bibliotheek, Ex Vroom en Dreesman, Laurenskerk. Het stond er allemaal, maar het meest bijzondere vond ik dat ik bovenop de trams kon kijken.
En daar heb ik nu net geen foto van.
En dan na 3,5 uur slenteren en kunst innemen weer naar beneden. Naar de hal, waar het goud ons toelachte. Steeds weer dat goud. Ook wel mooi.
Het was weer mooi geweest en dankbaar namen we afscheid van de Grote Kunst.
Maar niet, nadat ik zelf een kunstwerkje had achtergelaten.
Dat zag er zo uit:
Het gaat om deze lolly. Deze is door mij uit het folie gehaald en diende dan enige tijd als zoethouder van ondergetekende. Omdat het niet smaakte gaf ik het een andere funktie: als kunstobject.
Titel: "Touch of DNA".
800 euro all inn.
Nu maar hopen dat ze de dader, eh....kunstenaar niet kunnen vinden.
En Karel, ook jij bedankt.
Zonder jou was dit niet gebeurd en zat ik dit nu niet te schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten