Zomaar een dag op de Welberg

Ik vond het een goed idee toen oma Inge mij vroeg of ik bij haar wilde komen logeren op de Welberg. Thuis is het altijd heel gezellig en ik vind het ook fijn om eens een paar dagen alle tijd voor jezelf te hebben en de dingen te doen waar ik anders geen tijd voor heb.

Bij oma is dat altijd een all inclusive vakantie. Ik heb er een eigen kamer, een landschapstuin, gratis eten en drinken en als het nodig is koopt zij spullen en gereedschap voor mij zodat ik mijzelf verder kan ontwikkelen.

Na een paar dagen waarin weer van alles gebeurde en we van alles deden ( zoals zwemmen, een kijkdoos maken en leiding geven aan de Minions ) kwam ook opa Henk op visite.

Hij stapte uit de auto en kwam zo te zien net terug uit Frankrijk, want hij had 2 grote zonnebloemen bij zich die hij een naam had gegeven.

 We kregen er allebei een en nadat we er een tijdje blij mee hadden rondgelopen zette oma ze in een vaas voor het raam, zodat ze konden zien wat wij daar allemaal deden.

Henk houdt nogal van een groentesoepje en dus had ik die de dag tevoren met zorg klaargemaakt. Hij vond het er heel lekker uit zien. Vrolijk ook.

Na een sappige “kinderkoffie” gingen we de tuin in om de eerste pruimen van het seizoen te plukken en nadat opa de boom wat uitgegraven had, plukten wij een kleine maar smakelijke oogst.

Oma Inge had inmiddels ook de “boom met de kleine peertjes” aangesproken en dat werd dus een heerlijke proeverij, waarbij ik leerde dat je die kleintjes qua rijpheid goed in de gaten moest houden.

Daarna ging ik mijn planning voor de middag maken en mocht ik roepen wat er nu getekend moest worden. Henk tekende dat dan en en dan leek het nog ook. Opa werd zo een soort super-minion.

Na een uitgebreide lunch op het zonnige terras ben ik een tijdje gaan lezen op mijn kamer, tot ik wat slaperig werd en weer naar beneden ging om te zioen wat er in de snurkerij gebeurde.

Met enthousiasme maakte ik iedereen wakker en konden we beginnen met de volgende activiteit: een opleiding tot brandweervrouw. Niet onbelangrijk omdat het goed  is je al jong te oriënteren op je toekomstmogelijkheden. En brandjes, die zijn van alle tijden.

Nadat oma mij had laat te zien hoe je moest vullen, uitrukken en blussen deed ik dat zo goed mogelijk na. Creatief als ik ben ontwikkelde ik al snel mijn eigen methode, het zgn. “detailblussen”.

Het lijkt op aquarelleren, maar vraagt meer concentratie.

Intussen had Opa Henk zich in de relaxstoel van oma gehesen om naar de Tour de France te kijken. Nou wat gingen die fietsers hard naar beneden. Dat wilde ik wel zien.

Eerst was het spannend, maar al snel werd het heel leuk.

Ik was dan die ene met dat bruine shirt die voorop reed en Henk was die met de gele trui. 

Die deed zijn best mij te pakken, maar dat lukte mooi niet.

In de haarspeldbochten bewogen opa en ik soepel mee. Zo was het alsof wij echt van de berg af gingen.

Ondertussen was Oma de etenszakjes aan het klaarmaken ( rode aardappeltjes, roze zalm, groenetrui boontjes en salade ). Het viel niet mee om na zo’n fietstocht ( en mijn succes daarin ) op mijn gemak te eten. Ik zat zogezegd “nog steeds op de fiets, in de meest wonderlijke houdingen “.

Toen zei oma dat er morgen weer een etappe zou zijn en dat ik daar beter goed uitgerust aan kon beginnen. Dat vond ik een wijs besluit en moeiteloos gaf ik mij in bed over aan een nieuwe afdaling ( natuurlijk pas nadat oma het tourjournaal had voorgelezen ).
. Dit keer fietste ik in droomland.