Vanochtend ben ik vroeg wakker. Er is zon. De temperatuur goed en ik ga het - eindelijk - een keer doen: naar de ss Rotterdam.
Bij binnenkomst is het even zoeken in het trappenhuis, maar spoedig sta ik voor de kassa voor een toer "uitwaaien en uitzwaaien". De machinekamer bewaar ik wel tot volgend jaar. Hoe verassend als ik Joke D. ontmoet, die hier de nacht heeft doorgebracht ( in een kooi ? ).
Er zijn vandaag geen zalen verhuurd en dus mag ik ook daar een blik in werpen. Het doet mij qua interieur sterk denken aan de eerste James Bond films. Nogal gedateerd. Deze zaal is een aardige uitzondering.
Eigenlijk vind ik het binnen knap benauwd en wil ik zo snel mogelijk naar buiten en dat lukt. Ik kom op het voordek, een plek waar in het verleden alleen bemanningsleden mochten komen en recreëren.
En als je de Titanic gezien hebt dan wil je voor op de boeg. Helaas zijn we in Nederland en dus mag dat weer niet. Een bezorgde suppooste vertelt dat ik 18 meter naar beneden kan vallen ! Gelukkig zit er onderin een gat waar ik bijna niet doorheen kan. Ik probeer het toch: het resultaat hierbij. Hoogte 17,5 meter.
Op het voordek liggen de trossen, de ankers en de ankerkettingen.
Een dame in een soort kapiteinsuniform legt mij uit dat de ankers alleen niet voldoende zijn. Men liet er een flinke hoeveeeeeelheid kettingen op vallen ter verzwaring.
Bij het ophalen ( was een vieze bedoening ) stond men achter een spatscherm.
Waren de ankers binnen, dan luidde men de bel zodat de "brug" wist dat er gevaren kon worden. De bel luiden mocht ik niet. Anders zou heel Katendrecht uitlopen.
Ja soms wordt spontaan leven erg beperkt.
Via een van de promenadedekken probeer ik in de stuurhut te komen. Dat is trappen lopen geblazen.
Het dek ziet er echt uit zoals in de film. Alleen wat stilletjes.
En dan is er het sloependek. Geen ijsberg in de buurt, dus alles in rust.
Van hieruit naar beneden getakeld worden tijdens een zware zee lijkt me toch wel pittig.
Eindelijk beland ik in de stuurhut. Een man in uniform die op cruiseschepen gevaren heeft vertelt mij de bijzonderste details. Hij excuseert zich voor het kleine stuurwieltje, dat meer iets uit een botsautootje lijkt.
Ook zijn er telefoons voor als het fout gaat en de waterdichte schotten gesloten moeten worden.
Het zijn er 44. Voor elke deur een knop.
Het zicht vanaf de brug is meedogenloos gaaf. Mijn begeleider vertelt dat remmen lastig is. Dat er naast de stoomturbines later dieselmotoren zijn aangebracht en welke schoorsteen waar bij hoort.
Over het contact met de machinekamer via de telegraaf. Eentje voor stuur- en een voor bakboord.
En dan die gyroscoop waarin objecten rond de boot gereflecteerd werden. Nu vervangen door een scherm.
Ik begin er echt verstand van te krijgen.
Via de kaartenkamer neemt hij mij mee naar de hut van de kapitein, die nu even in gebruik is door Sinterklaas ( is nu even wandelen ). Wat een klein bed, zeg ik. Hij: Dat hoort zo. Met opgetrokken beneden lig je stabieler bij zwaar weer. Het bed is wel breed vergeleken bij wat ik later te zien kreeg.
Als ik naar de aanwezige meubelen kijk, waan ik mij bij Piekfijn, maar dat terzijde.
En dan weer naar buiten. Op het sportdek. Daar nestel ik mij in de zon.
En geniet van het sportieve element.
Volleybal, een soort curling, knopen leggen. De mogelijkheden zijn divers.
En er is een anti-verstekelingenboot te zien.
Ik ga verder van terras naar terras .
En krijg zicht op de twee stoompijpen die stratigisch zijn geplaatst. Hierdoor sloeg er minder rook en roet op het dek.
Aan de voet ervan het buitenzwembad, dat overigens droog staat.
Dat overigens droog staat.
Inmiddels is de toestroom van bezoekers flink toegenomen.
Voor mij tijd om iet anders te gaan doen.
Met een laatste blik op de brug ....
Verlaat ik het schip via een Exit.
ss Rotterdam bedankt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten