Katendrecht wat ben je veranderd........

 Na het bezoek aan de ss Rotterdam, koffie en broodjes ontstond er bij mij iets van "we gaan nog niet naar huis........" Heel wonderlijk in deze context:
Ooit was ik hier thuis.
 

Als kind gingen we regelmatig met de pont van de Parkkade naar Katendrecht, waar vader een bakkerij, annex winkel had. 

Geen saaie plek aan zijn verhalen te horen. Er gebeurde altijd wel wat in wat toen het El Dorado van de hongerige zeeman was.
Hij bakte in die tijd noodgedwongen veel zoete broodjes en stond ook regelmatig voor hete vuren.
 

Toen we "bij de zaak zouden gaan wonen" werd dat idee gezinsmatig flink bestreden.

De bakkerij en de winkel gingen uiteindelijk dicht en ik.............
ben er nooit meer geweest.

Tot nu....

 

Er is nog steeds sprake van een Walhalla. In meerdere opzichten.
Ook Tattoo Bob is er nog.

Katendrecht is als een Fenix uit haar eigen as verrezen.

Er valt nu goed te wonen.De zeelui en de bijbehorende accomodaties en dames zijn weg.

Nieuwbouw heeft de meeste plaats ingenomen.

Langs de Maas staan nog wel veel oude opslagplaatsen die een nieuwe functie gekregen hebben.

Je kunt er genieten van 200 extreem grote schilderijen.

Naar het theater of eten en drinken bij de Fenix Food Factory.

Daarbinnen lijkt het een mix van een markt en restaurant. Heel ruim en ruig opgezet.

Het is zondagmiddag en er zijn veel gezinnen met kinderen voor wie dit een leuke restaurantvorm moet zijn:

Iedereen loopt met een plankje langs de bakker.

De slager.

Of de kaasshop.

Zo verschijnen op het plankje een broodje, eitje, een appel, plakjes worst en kaas die op een van de vele banken binnen en buiten genuttigd kunnen worden.

 Sinds enige tijd is er ook een loopbrug naar Hotel New York. Een brug waar de liefde tussen mensen bevestigd kan worden met behulp van een slotje met de namen erop.

Het sleuteltje kan vervolgens in het water worden gegooid als bewijs van eeuwige trouw.

Of niet.

Ik loop nog even door naar Hotel New York.

 

 En overweeg de waterttaxi naar de Parkkade te nemen.

 Maar dat ziet er niet amfibisch genoeg uit.

Het is genoeg geweest.
Nu gaan we wel naar huis.