Uit het schrijfcafé.

 Meditatie.

Nu Janneke het boek Master Your Mindset van Michael Pilarczyk verkent, komt de meditatie ook binnen in het schrijfcafé. En dus begonnen we met een woordgedicht.

Meditatie

Een vorm van verbeelden

Direct verbonden met de bron 

In jezelf.

Tegenwerking is daar een onderdeel van.

Acceptatie daarvan ook

Tenslotte gaat het niet om het doel maar om weg van de

Innerlijke reis

Eind goed , Al goed.

 

Verhaal 1.

 
Ik zit in stilte in de auto en heb zojust de slaapmeditatie van Pylarczyk ingenomen. Ik ervaar veel herkenning in de beelden en symbolen die hij in het begin inzet. Ik beklim samen met hem de berg. Ik val echter niet in slaap, maar luister over welk heilig pad hij mij wil laten lopen. In eerste instantie dus geen probleem ( zegt mijn milde criticus ), maar als hij een eindeloze dorre vlakte in gaat en bij een oase komt waar hij 50 jaar zal gaan slapen ( wat hij niet wil ) dan haak ik af. Het wordt mij te onzuiver. Ik luister het geheel wel af. Hij wil naar huis en komt als een wat ander mens aan op de plek waar hij begonnen is ( dat laatste lijkt me prima ). Nogmaals dit pad lopen zit er voor mij niet meer in.

Wel doet het mij terug verlangen naar de vele meditaties vanuit Psychosynthese die ik jarenlang gedaan heb en waar ik wat van ben losgeraakt. Anderzijds zijn ze zo ingedaald en geíntegreerd dat ik er zo naar terug kan. Zoals deze: in mijn psychisch hartpunt visualiseer ik een goudgele glanzende topaas. Ik breng mijn adem in de topaas en laat geleidelijk de glans ervan uitstromen door mijn borstgebied en vandaar verder door mijn hele lichaam. Het maakt mij mild en het geeft inzicht: een beeld van de schildermiddag op zaterdag dient zich aan: een prachtig boeket bloemen ontspringt aan een bron van goudgeel licht. Als een regenboog vanuit zonlicht.

Dat vind ik het mooie van intuïtief schilderen: vanuit en door het licht  je veelkleurigheid laten verschijnen. Met jezelf als prisma. Een prisma ( een poort ) kunnen en willen zijn.

Haiku:

als een prisma zijn

van een gouden lichtstraal geeft

je veelkleurigheid  

Na een voorleesronde met thee, kersenvlaai, pindakoekjes en spekbrood ( Marjanne viert haar verjaardag in dankbaarheid ) is het tijd voor de tweede helft van deze middag. We mogen ieder 1 kaartje met daarop een kwaliteit trekken. Ik trek: dankbaarheid.

 

Verhaal 2.

 Dankbaarheid naar mijzelf en dankbaarheid naar anderen.En dankbaarheid van anderen naar mij. Het maakt het leven duidelijk kwalitatiever. Het gaat hier over geven en ontvangen ( het liefst in balans ) en dat zijn voedende activiteiten. Het heeft ook met zingeving te maken.

Dat is iets heel anders als uitdelen en incasseren. En maatschappelijk wijd verspreid probleem. Een soort bokswedstrijd. Niet direct mijn ding.

Ik ben vanochtend op de sportschool en zit op de adductor en de abductor op mijn bovenbenen en billen "in good shape" te houden. Achter mij staat een jonge, slanke instructrice die tamelijk hard en ook wat schor uitleg geeft aan een niet zo zelfstandig denkende dame. Het stoort mij en tegelijk hoor ik iets wat mij nieuwsgierig maakt. Later in de hal spreek ik haar aan ( tot nu toe was er nooit contact ). Zing jij ? vraag ik. Ik hoor namelijk een rockzangeres met veel power. Ze lacht, neen ik zou wel willen maar ik heb een knobbeltje op mijn stemband en dat maakt mij hees. Ik ben nu bij een logopediste, want ik heb veel te lang mijn stem niet goed gebruikt. Waarschijnlijk moet het knobbeltje operatief verwijderd worden. Ook moet ik oefeningen doen.

Op de een of andere manier voel ik liefde en mededogen naar haar. Haar openheid raakt me. Mijn waarnemer signaleert een te bevrijden stem. Zij bedankt mij voor het gesprek. Nog nooit heeft iemand haar hierover aangesproken of een opmerking gemaakt. Ik ben haar ook dankbaar voor dit contact.

Ik rij naar de polder en innerlijk rijdt zij mee. In een dialoog die zich in mij afspeelt raad ik haar aan zachte wiegeliedjes te gaan zingen. Liefst voor een klein kind. Ik vermoed dat er dan eerst verdriet en daarna zachtheid komt. Hopelijk komt de logopediste ook op dat idee.

 

Het zou toch heerlijk voor haar zijn met een vrije stem te kunnen zingen. Gedoseerd, dat wel. Ook deze dialoog maakt mij dankbaar. Ik kan haar nu ook veel meer als mens zien en minder als de wat luidruchtige vrouw met welgevormde adductor of abductor billen. En dat ontspant.

Janneke nodigt ons uit een tweede kaartje te trekken. Ik trek: ontspanning.

Haiku:

Dankbaarheid ontspant

gegeven of ontvangen

ontspannen danken

Met dank weer aan Janneke, Marjanne en Theo. 

 

 Toevoeging:

 

Aan de binnenkant van je liezen zitten je adductoren. Deze spieren trekken o.a. het bovenbeen naar binnen. Aan de buitenkant van je heup zitten je kleine bilspieren, je abductoren. Beide spieren spelen een rol bij het naar binnen en naar buiten roteren van je benen.