Mantra's en wereldliederen in Samaya.

 

Op zaterdagochtend 30 maart meldde ik mij om 09.30 uur bij de receptie van het voormalig klooster, nu conferentiecentrum, Samaya in Werkhoven. Doel: een 2 daagse zangworkshop o.l.v. Jan Hendrik Veenkamp. Hij laat ons via een denkbeeldige loopplank aan boord komen voor een tweedaagse cruise om samen met hem heel veel wereldliederen en mantra's te zingen. Sieta is zijn stuurvrouw. Ik noem het ook wel Shanti voor niet zeevarenden.

Een vriendelijke dame heette mij welkom en bood mij de kamer van de voormalige abdis aan. Dat vond ik wel gelijk wat hoog gegrepen daar ik mij meer een novice voelde en zo belandde ik in de Aalbes ( alle kamers hebben daar namen van bomen ), een "room with a view". Het uitzicht bestond uit een polderlandschap en een boom die de komende tijd helemaal zou opbloeien en prachtige vruchten voortbrengen. Kortom: veelbelovend.

Ook was er een goed bed, deels om te slapen, deels voor het nachtelijk doorzingen van "Mbele Mama" en "I Paradisi" of een ander lied dat zich spontaan aandiende.

Daarna ben ik even nieuwsgierig gaan kijken in onze werkruimte van dit weekend: de kapel. De stoelen stonden al klaar met centraal een prachtige bos bloemen. Een veelzijdig boeket. Straks zou er nog een bij komen ( ......wij ).

 Naast deze grootse uitbundigheid was er ook plaats voor eenvoud.

Jan Hendrik was inmiddels bezig met de voorbereidingen. Onze ruimte bestond uit een meer meditatief gedeelte en een deel waarin alles wat maar wilde klinken en bewegen samen kwam. Het beeldscherm hield hier rekening mee en kon moeiteloos om haar as draaien.

Rond het altaar verzamelden zich tal van instrumenten die onderweg ingezet konden worden. Op de altaartafel lag een groot aantal verborgen kwaliteiten in kaartvorm die intuïtief of gewoon heel bewust omgekeerd konden worden. Een vorm van boodschappen doen in de winkel van wijsheid en liefde.

Eventuele kriebels of andere opwellende beperkingen konden met vers bronwater tot doorstroming gebracht worden. Eventueel met een verfrissend smaakje.

 

Tussen het zingen door was er ook tijd voor koffie of thee in de 2 huiskamers, waar geduldige automaten alles aanreikten wat op het menu stond. Deze units waren dag en nacht open, dus wie ook 's nachts behoefte had: de bar bleef open.

En natuurlijk werd er ook gegeten vanuit de vegetarische keuken. De kleurrijke en smaakvolle gerechten werden begeleidt door de kok, die duidelijk trots was op zijn creaties en terecht.

Tussendoor was er ook een expositie te zien. Schilderijen, duidelijk geïnspireerd door het platteland.

Op zich allemaal fijne en mooie randzaken. Het bezielend en soms gevleugeld zingen daar ging het echt om. En dat deden we onder de altijd enthousiaste en intuïtief geleidde Jan Hendrik.

 

Santo santo, And when I rise, Noyana, Nada te turbe, Amor saca amor, En todo amar y servir, O fill my heart, Deap peace, Amor, amor, One by one, Sure as the wind, Niente mi manca, enz. Ze kwamen allemaal voorbij. Als een gestaag voort stromende rivier, soms kalm, dan weer met een stroomversnelling.

 

 

In aanloop naar de Pasen bezongen we het ontsteken van het licht met het lied "als alles duister is, ontsteek dan een licht."........en Bleibet hier und warte mit mir. En wat mooi om dit met vier in onderlinge afstemming bij de piano en met een koor op de achtergrond te zingen.

Om 22.00 uur was het bedtijd met de waarschuwing dat het een kort nachtje zou worden ( overgang naar de Zomertijd ). Volzongen vertrokken we naar onze kamers. Morgenochtend zouden we Pasen vieren, volgens de weersvoorspellingen een pure lentedag met veel zon. Jan Hendrik nodigde dan ook iedereen uit die wilde om voor het ontbijt een ochtendwandeling in de tuin te maken.

Dat viel een beetje tegen: het regende. Het was alsof men nog bezig was met de verbouwing naar de zomertijd. De tuin lag er sappig ( klinkt beter als zompig ) bij en de laarzen en paraplu's waren zeer welkom. Een magnolia die zich net aan het verkleden was werd verrast door plotselinge passanten.

Helemaal achterin waren ook de schapen verrast. Mogelijk ervoeren zij ons met onze opbollende paraplu's als een andersoortige kudde die hun speelruimte betrad. Niet geheel gerust bleven zij op afstand, terwijl wij onder de bomen een "circle of love" trokken. Daarna liepen wij het aanwezige labyrint, waarbij Jan Hendrik ons vroeg op te letten met wat er onderweg gebeurde.

Ik volgde trouw het verloop van het pad met haar vele korte bochten en draaiingen wat mij in dialoog met mijn knieën bracht. Die zijn niet nieuw meer en hadden inmiddels zoveel paden bewandeld, dat........Na stemming ( zij waren in de meerderheid ) werd besloten rechtstreeks naar het einddoel te stappen. Daar ervoeren we de kwaliteit opluchting.

Tijd voor het ontbijt.

Op de gang was een grote hoeveelheid kleine smakelijke eetdingetjes te vinden. Ook weer de vegetarische "worstelworstjes" die zich verzetten tegen opening. Een mes volstaat niet, een schaar wel. Het als geheel inslikken wordt afgeraden. 

Er was voor elk wat wils. Dat leverde dan b.v. deze compositie op:

Inmiddels brak buiten de zon door en deze stuurde zijn licht ook bij ons naar binnen. Tijd voor een nieuwe zangdag.

Een van de wonderlijke gebeurtenissen tijdens een reis als deze kunnen de dikwijls  onverwachte ontmoetingen zijn. Ik ontmoette oude bekenden en vrienden en veel mensen die ik nooit eerder had gezien. Met namen heb ik dan moeite, er zijn zoveel indrukken tegelijk, tenzij ik ze koppel aan ervaringen. Het uitwisselen van schrijfervaringen, b.v. Of het elkaar toezingen dat het mij/ons aan niets ontbreekt of een onverwacht intens duet. Het ervaren van dezelfde humor, waarin speelsheid tevoorschijn komt. En mijn Aalbes toevallig naast de Appel staat.

En ja, dan wordt ook de naam onvergetelijk en is het alsof je elkaar al jaren kent. Breng je dan ook nog een van mijn lievelingsmantra's mee naar Jan Hendrik..................

Ook verrassend vond ik de man die de broer van Jan Hendrik zou kunnen zijn en zie: hij speelde ook accordeon en danste ook. Een mooi duo.

Of de plotselinge surprise voor een jarige: de Russische variant van "Lang zal zij leven": Nogajaletha, dat uit volle borst gezongen werd terwijl zij de kring rond ging waarbij onderling geschenken met een hoog liefdesgehalte uitgewisseld werden. Onvergetelijk, ook voor haar.

Ra Ma Da Sa.

Jan Hendrik neemt plaats in het midden van de zaal en nodigt ons uit om rondom aan te sluiten. Er ontstaat beslotenheid. Hij opent zijn harmonium, de eerste karakteristieke klanken vullen de ruimte. Tijd voor deze healing mantra. Voor mij voelt het alsof ik hier op heb zitten wachten. "Het" raakt mij opnieuw. Eerder in Savita had ik er een bijzondere ervaring mee en die dient zich opnieuw aan. De sfeer, de klanken, de stem van Jan Hendrik, de stemmen van allen en de veelvuldige herhalingen..........voor mij raakt het aan iets groots, iets oneindigs terwijl het tegelijkertijd ook raakt aan nietigheid te midden van dat alles. Een van de schatten van dit weekend. 

Een haiku:

Klinkt Ra Ma Da Sa

Het oneindige dichtbij

Heel even aanraakbaar

Na de lunch , met salade en soep, begon het einde van onze reis al weer in zicht te komen. Jan Hendrik legde op zijn bekende en mededogende wijze uit dat de loopplank weer uitgelegd zou gaan worden. Nu al ? Misschien is het een optie om een volgende keer de loopplank op de kade te laten en erop te vertrouwen dat alles goed komt. Ter verzachting van alle afscheid gingen wij.....zingen. Tot de laatste klank weer klonk.

Jan Hendrik en allen, hartelijk dank voor deze bijzondere Paasviering en tot ziens,

Henk van der Veen, Werkhoven / Rotterdam, april 2024.