Keramiekmarkt in Gouda.

 De Keramiekmarkt in Gouda.

Op de schildersclub vertelde keramiste Ria dat zij de volgende dag naar de keramiekmarkt in Gouda zou gaan. Het was als een advies uit oude tijden. In het verleden was dat altijd een vaste excursie op Hemelvaartsdag, maar sinds ik meer in de verf dan in de klei zit was de aandacht daarvoor verslapt. Een mooi moment voor een reünie al ontbrak het aan het gebruikelijke zachte lenteweer. De zon scheen wel, maar een strakke poolwind maakte het knap fris. Een pottenbakster met verkleumde handen ondersteunde mijn bevinding.

Koud of niet, ik ben een liefhebber van vroeg beginnen ( dan zie je ook meer ). Om exact 10.00 uur stond ik op de markt. Gratis parkeren in de Walvisstraat was weer gelukt en dat gaf ruimte. Ruimte om te kijken naar wat zich daar beneden allemaal afspeelde.

 Bij een poging om eerst het Stadhuis binnen te komen ( 15de eeuw ) werden wij gestopt door een bode met wijd gespreide armen. U lijkt Jezus wel , zei ik welwillend. Helaas bleef hij bij zijn overtuiging en moesten wij de deur uit. Dan maar potten kijken , dacht ik.

 En die waren er genoeg. Teveel om te fotograferen, vandaar een voorkeursselectie , waarbij natuurlijk Joop Cock uit Bergschenhoek niet mocht ontbreken. Hij was voor mij de enige bekende uit die andere generatie. En ook wel weer bijzonder om te zien hoe zoveel mensen zich met klei verbonden voelen. Soms al heel jong.

 Het bleef niet bij potten alleen, er waren ook fluitjes ( de dame speelde er zelf heel mooi op ). Kleine keramische bloemetjes, die verkocht werden als warme broodjes ( ik kon er niet bij komen, zo druk ), proefplaatjes voor glazuur bestuderen, keramische hangjongeren zien en nog veel meer.

Bijzonder vond ik een kraam, waarbij de betreffende keramiste de diversiteit van haar werk zo had geëxposeerd dat het als een landschap overkwam.

Er was ook materiaal voor de potten-, nou ja, schalenbakker met 2 linkerhanden: drukmallen in alle soorten en maten. Ze werden met het nodige wantrouwen bekeken en dat deed ik ook. Klei krimpt bij het drogen, dus als je klei om deze vorm vormt bestaat de kans op scheuren ( zeker met linkerhanden ).

Verder zag ik ingenieuze waterbekkens ( met stromend water ), wat beestachtige vormen en een ontsproten ui. Wel knap gemaakt. Toch miste ik wel iets. In het verleden was er ook veel werk van keramisten die bijzonder van vormgeving waren. Het meeste nu oogde meer als het maken van heel veel van hetzelfde en al dikwijls vertoond ( uitzonderingen daargelaten ).

De terrassen raakten goed gevuld en het werd drukker en drukker en dan valt er op een gegeven moment weinig meer te zien. Ik had ook behoefte aan iets zoets ( wat ik beter niet kan doen, maar de wil was zwak ) en dus liet ik mij verrassen met een heel grote Goudse stroopwafel. Of ik er 3 wilde, vroeg de man. Hij had er extra veel suiker in gedaan. Ik weigerde vriendelijk. De rest van de dag heb ik er als een vogeltje aan zitten pikken. Met schuldgevoel, maar ook heel lekker.

Vanuit de drukte naar de stilte. Het was tenslotte Hemelvaartsdag. Voor een goddelijke lunch en koffie die ik in de auto-bar had meegenomen. De Hennipgaarde lag er weer heel mooi bij. Dit keer had men de kardinaalklaver gezaaid. Zo bijzonder dat ze ook bij mij in de vaas zijn belandt. ( weer met schuldgevoel, maar zonder spijt ).

Gouda, Zevenhuizen, Rotterdam . Henk 18 mei 2023.