Schrijfcafé 7 september 2022.

 Schrijfcafé 7 september 2022.

 

1.       Schrijf een aantal gebeurtenissen op die voor jou de zomer van 2022 kenmerkten. Kies er een uit en schrijf daar 15 minuten over.

“Buiten” slapen.

 Vol verwachting rond de stilste inpandige nachten in kamer 102 van het centrum Savita, keerde ik er 3 weken later terug. Oh wat had ik daar heerlijk geslapen in stilte, zonder gezoem, gebrom, geruis of gestommel. Zo stil dat ik het bijna zonde vond om te gaan slapen.
“Nights in White Satin” komt zo op.

 Wel deze keer viel dat vies tegen. Ik kreeg kamer 101 toebedeeld tegenover de deur van het veelbelopen trappenhuis met deurdrammer. Dit is de meest foute kamer op de benedenverdieping, ging door mij heen. Ach, maar misschien zou het meevallen. Links van mij woonde de docent beeldhouwen, een man met een rustige slaap. Maar rechts van mij op 100 huisde een man die nachtelijke verbouwingen organiseerde. Willem. Willem kwam uit Drenthe, vanuit een boerenmilieu. Hij was motorisch slecht gevormd, subtiel bewegen na 23.00 uur kende hij niet. Neen hij bewoog door zijn ruimere kamer alsof hij een tractor bestuurde.

 Boven mij was een oudere dame gepositioneerd die overdag vaak vrolijk was en veel zong. Zo vrolijk dat zij ’s nachts geen oog dicht deed ( zij bevestigde dit later zelf ). Vele plasjes, spoeltjes, ventilatiedingetjes en andere verversingen kwamen gedurende de nacht voorbij, waarbij de krakende plankjes van de vloer met klompjes werden bespeeld.

 De keus was niet moeilijk. Ik had een alternatief: op de stille parkeerplaats achter het gebouw. Gordijnen dicht, stoelen weg geklapt en daar lag ik gelukzalig te staren naar mijn pluche plafond. Geen Willem, geen tapdansende dames boven mij. Wel handig zo’n dakkoffer.

 

Slapen in een “doos” geeft mij de garantie van slapen als een “roos”.  Dit werd realiteit. En dan stond ik ’s morgens om 7.00 uur fris en fruitig op om met anderen te gaan zwemmen in het Hillebachseetje beneden in het dal. Een tintelend begin van een dagje vormgeving. Sommigen die mij zagen in en rond mijn accommodatie vertelden over nachtelijk gerommel en gesnurk. Deze mensen hadden kleine oogjes en walletjes daaronder. Zij straalden een groot verlangen uit. Een man, Sjaak, wilde zelfs zijn mooie blauwe limousine ruilen en gaan slapen in de natuur, ver weg van alle straling, waar hij zo gevoelig voor was. Hij wilde ook zo’n kooi van Faraday. Helaas moest ik hem teleurstellen.

 De laatste nachten werden even spannend, omdat de temperatuur snel daalde en ik mijn CV thuisgelaten had. Gelukkig kon ik een extra gelaagdheid activeren, die werkte als inbakeren. Heerlijk om dan de volgende ochtend hartjes te tekenen op de beslagen ramen. Met een frisse neus, dat wel. Maar dan was er binnen een warme douche, zodat mijn 101 ook iets goeds bracht.

2.       Haal één element uit het vorige verhaal naar voren en schrijf daar 5 minuten  over:

Het Hillebachseetje lag er roerloos en maagdelijk bij toen wij onze auto’s op de parkeerplaats reden. Lekker vroeg 07.18 uur. Ingrid, Qigong-docente met verlof had ons zo enthousiast of zo gek gekregen dat wij ook gingen zwemmen. Zij was eerder alleen geweest en zag er zo fris uit bij het ontbijt, dat wij dit ook wel wilden.

En terwijl de ochtendzon bezig was met het beklimmen van de berg aan de andere zijde, gingen wij absteigen. En dat gebeurde bij een plek waar normaliter waterskiërs gelanceerd werden. De hoeveelheid oncharmante bewegingen die dat opriep kan ik in dit verband niet beschrijven. Indrukwekkend en onbeholpen tegelijk. Menselijk ook.

Eenmaal te water, na wat ijle kreten en zuchten, werd het al snel aangenaam. Naar het midden zwemmen was leuk, want daar kon je met je kuifje al even in de zon zijn. Ja, een goede keuze en wat een mooi beging van de dag. En dan straks een heerlijk ontbijt met verse koffie en thee.

Het echte avontuur begon pas bij het eruit klimmen. Daar was geen plek en geen draaiboek voor. Veel hing af van de fysieke mogelijkheden of lange nagels. De groep verspreidde zich over de kustlijn. Zelf zag ik een kade met groen kunstgras. Ik deed iets dat ik al jaren niet meer voor mogelijk had gehouden. Maar ja, ik had het koud. Met een heftige Rittberger belandde ik op het groen. Merkwaardig genoeg leverde dit een blauwe plek op. Maar in deze tijd van tattoos valt dat niet meer op. Het was weer mooi geweest.

 

3.       Schrijf een rondeel:

 Ik vond een plek

Die later blauw werd

Bijzonder bewegend

Vond ik een plek

Waarvan ik dacht: dit is ‘m

Toverend met mijn lijf

Maakte ik van groen blauw

Ik vond een plek.

4.    Maak een woordgedicht met de naam van je geboorteplaats………UNIVERSUM

Uniek

Nog nooit vertoond

Interessant

Vanderveen is de naam

En dat heeft gevolgen

Roerend en ontroerend

Samenhangend en uitsluitend

Uniek

Mijn geboorteplaats.

 

5.       Schrijf in 12 minuten een verhaal betrekking hebbend op jouw geboorteplaats.

Ik zweefde maar een beetje. Iets had mij gezegd dat ik nog even moest wachten tot er ook voor mij een plekje op de planeet Aarde vrij zou komen. Deels had dat te maken met de chaos daar beneden die naar men zei het karakter van een wereldoorlog had. Het was oktober 1944 en het was een drukte van heb ik jou daar. Zoveel zielen die de aarde verlieten en minder mogelijkheden om in te dalen. Ja de administratie stond roodgloeiend.

Ik was er dan ook nog niet helemaal klaar voor ( wanneer kun je voor zoiets klaar zijn ? ) toen ik hoorde dat mijn potentiële vader ( eerder ontsnapt uit de Duitse Arbeitspflicht -trein in Winterswijk ) de trap op liep naar de slaapkamer, waar mijn moeder al eerder was aangekomen om de was op te vouwen en te strijken. Zij hadden elkaar al heel lang niet gezien, waren blij en angstig tegelijk. Wat wil je in dergelijke omstandigheden ?!

Vanaf dat moment werd voor mij alles nog al vaag. Ik zag iets van een stevige schermutseling en een omvallend schemerlampje. Tegelijkertijd viel ik in een soort buis ( zo een als ik later in het Tiki-bad in Duinrell mocht ervaren ). Er sprong een licht op groen en met turbokracht daalde ik in, in een voor mij tot dan toe nog vreemde omgeving. Het was er donker. Opnieuw moest ik geduld hebben, heel veel geduld. Eindelijk werd het vrede op aarde en kon ik naar buiten. Dat ging niet zonder slag of stoot, want ik had meteen al mijn eerste stemwerk-sessie te pakken. En ook nu werd er met verwondering en blijdschap naar mij geluisterd.

Daarna gingen we naar de Milkbar voor een verfrissing, maar dat is een ander verhaal.

 

     Haiku.

Tikibad was het

Glad, nat, onstuimig glijwerk

Geboren worden.

 

Henk van der Veen.

Born to be wild.

 

Icoon: Julia Stankovic.