Mosselen en mantra's in Antwerpen.

 Mosselen en Mantra's in Antwerpen.

Toen Agnes aankondigde dat zij op 26 augustus in Antwerpen een mantra-avond ging organiseren, kreeg ik gelijk zin. Het zingen van mantra's is mij niet geheel onbekend ( zie eerder Savita ) en ik had Rik en Agnes ( en veel anderen ) al een jaar niet gezien. Het was ook nog op de oude plek waar ik, wij, ons bezig hielden met familieopstellingen. Een historische plek in meerdere opzichten. Een verzamelplaats voor Dolfijnen die durven duiken en boven komen. En dan gaan zingen.

Het bekend raken van mijn komst naar de Sinjorenstad was voor Els het moment om de uitgestelde mosselen met frites voor mij te willen bereiden en ook daar zei ik ook graag ja op.

Er was echter nog wel een probleempje: het tijdstip van aankomst en hoe te ontsnappen aan de permanente verkeersinfarct in Antwerpen. Ik besloot daarom eerst een tussenstation in te lassen, waar ik kon tanken en een boswandeling maken. Dat lukte in Meer, in de buurt van Minderhout.

Op dat moment wist ik nog niet welke hoogbouw mij de rest van de dag nog te wachten stond. Op 17.00 uur vond ik het een mooi moment om de laatste 40 km te gaan rijden. Dat rijden werd steeds lastiger naarmate ik dichterbij kwam. 

Een verborgen probleem diende zich ook aan: mijn heerlijke mosselschotel stond op de linkeroever van de Schelde, een gebied waar rond deze tijd allerlei hongerige automobilisten zich verzamelden. Ik deed mijn best, pakte mijn meest gedegen geduld uit en moest kiezen: blijf ik boven tussen de hoogbouw.....

........of duik ik de opduikende tunnel in. Te laat ontdekte ik de waarheid: de Waaslandtunnel ( grappig ouderwetse tunnel overigens met al die glanzende tegeltjes waardoor het een beetje op de toegang naar de hemel leek ) leidde naar Els. Dat werd een extra sightseeing.

Eenmaal aan de andere kant werd het rustiger. De brede August Vermeylenlaan opende zich en ik kon weer ademen. Ik was geslaagd voor mijn rijbewijs, zo voelde het.

Na een wat aparte liftervaring verwelkomde Els mij met een knuffel, een gedekte tafel en een zonnig uitzicht over de platanen. De mosseltjes lagen ons met open schelpjes aan te gapen en ook de frituur had haar werk gedaan. Nou ja, Els had ook nog heerlijke kroketjes als verrassing. Heel gezellig, al bleef in mijn achterhoofd de tijd wel meespelen................er moest ook nog gezongen worden op de rechteroever van de Schelde. Gelukkig wist Els de weg en via allerlei sluip door en onder door ( en mijn volgzaamheid ) belandden we bijtijds in Borgerhout. Daar was een nieuw probleem: Antwerps parkeren. 

 

Hiervoor moet je hoogbegaafd en zoekgericht zijn. Ik wilde echter wel betalen, omdat een eerdere bekeuring hier mij nog voor de ogen stond. Door corona was ook hier alles veranderd. Uiteindelijk vonden wij een passende meter.

Mantra time.

Het was weer een hartelijk weerzien met alle mensen die de afgelopen jaren wat uit beeld waren geweest. In de grote woonkamer stonden rondom stoelen, er was sfeervol licht en een standaard met "wat er deze avond gezongen ging worden".

20-23 gemotiveerde mensen, mannen, vrouwen en vooral veel stembanden. Achter de piano Diana, die met haar intro's, begeleiding en tussen-melodieën voor een warme bedding zorgde. Agnes, met een stem van hoge zuiverheid, zong de betreffende mantra voor en dan sloten we aan.

Nieuw was een Poolse mantra, die ik nog niet kende. Daarna kon er steeds doorgezongen worden met een bekend repertoire als de Gayatri Mantra, Namasté en Aad Guray. Bij een mantra ( de naam is mij ontschoten ) zongen de mannen iets strijdlustigs, terwijl de vrouwen "Open mijn Hart" zongen. Dat klonk mooi harmonisch, dus dan zit het wel goed..

Afgesloten werd met Deva Premals "There is so much magnificence in the oceaan, waves are coming in ". Doorweefd met een Halleluja. Heerlijk om te doen en de New Age herleefde een beetje in de Dolfijnstraat.

Vervuld en doorzongen namen we afscheid van elkaar. Mooi om deel van uit te kunnen maken. Dankjewel Agnes, Diana en Rik.

Rotterdam, 27 augustus 2022.

Henk.