Naar en door de Rhoonse Grienden.

Naar en door de Rhoonse Grienden.

Ik had er zin in en kwam er nu toevallig in de buurt: de Rhoonse Grienden. Binnen de zwemgroep was het al langer bekend: als je wilgen wilt zien..........Ik besloot mijn auto te parkeren bij het lokale restaurant en van daar langs de Oude Maas te gaan wandelen. Dat viel niet tegen: een aangenaam warm zonnetje, stilte alom en een avontuurlijk pad. Blijkbaar waren hier eerder mensen geweest want er bevond zich een alternatief Stonehenge.

Onverwacht belandde ik bij het "pontje van Rhoon". Dat bood de mogelijkheid om naar Oud Beijerland, Spijkenisse en Oude Tol te varen. Ik bestelde een rondje voor 4 euro 20 bij de kapitein. Hij noemde dat een aanbieding, maar voor 2 enkeltjes was je precies hetzelfde kwijt. Rare jongens die Rhooners.

 

Even later zaten we op de Oude Maas, die overging in het Spui, zo vertelde een zeldzame medepassagier. Hij wees aan waar hij woonde in Oud Beijerland ( daar achter die bungalows ! ). Er klonk wat maatschappelijke ongelijkheid in door. Gelukkig had hij een vrouw en 2 zonen dicht in de buurt. En in geval van nood zouden we samen deze reddingskist delen. Dat voelde goed.

Intussen voeren we langs de Berenplaat, de plek waar al het water uit de regio getransformeerd wordt naar drinkwater.

Bij Spijkenisse moesten we even wachten en dus kwam de kapitein uit zijn stuurhut en begon te vertellen. Hij was binnenschipper op de Donau geweest, sprak 4 talen ( technisch ) en had 4 diploma's. Ik voelde me veilig op zijn boot ( die de zijne niet was, maar van een uitzendbureau ( hij zei het met bijpassende blik ). Hij voer erop omdat hij thuis geen geraniums had en ook scherp wilde blijven.

Na zo'n 3 kwartier rolde hij de loopplank weer voor mij uit. Het werd tijd voor de verse filterkoffie en broodjes met zalm die ik diezelfde morgen met smaak had bereid ( het blijft moeilijk om zoiets tot de lunchtijd te bewaren ). Mogelijk kwamen ze op de lucht af, want het werd ineens druk op de parkeerplaats bij het tot dan toe stille zwembad.

Ik had het naar mijn zin en "wilde nog niet naar huis". Dat kon ook niet, want ik had de Grienden nog niet verkend en wat zouden Elly en Jaap daarvan zeggen. Anderzijds had ik mijn wandelmogelijkheden voor deze dag al flink ingezet, maar na een goed gesprek met knie en heup ( altijd weer onlosmakelijk met elkaar verbonden ) besloten we toch te gaan en zo belandden we in de kraamkamer van Rhoon. Het dient gezegd: ik was aangenaam verrast. Zoveel wilgen, zoveel zijpaadjes met fotogenieke bomen en waterpartijen. Echt een aanrader.

Wat ik wel miste was een plek om even te zitten, anders dan op de brugleuning. De volgende keer een stoeltje meenemen zo bedacht ik. Het was een keerpunt. Op de terugweg zag ik tal van gewilgde of gewillige zijpaden. Leuk voor een ander moment. Nu terug naar huis. Geen hert gezien, ook geen verloskundige, maar wel een heerlijke dag. 

Rotterdam, 19 september 2022.