Tijmens Zevendaagse 2018.

Tijmens Zevendaagse.

 

Met nog een week vakantie voor de boeg was het mijn beurt om naar oma te gaan voor een zevendaags avontuur. Ik had er zin in.

Oma had een heel leuk programma gemaakt, waarin zoveel variatie zat dat ik soms vergat op welke dag we wat gedaan hadden ( en dat is voor mij heel bijzonder ). Zelfs oma moest het bijhouden op een lijstje. 

Zo gingen we naar een nieuwe kinderfilm: Janneman Robinson en Poeh.

 

Dat was heel erg leuk en we hebben ook veel gelachen. Toen we thuis waren hebben we geprobeerd ook niets te doen net als Poeh en zijn vriendjes.

En natuurlijk had Inge een flink moeilijke puzzel klaargelegd voor na het ontbijt. Niet deze, maar een andere. Deze gaat , zoals jullie zien, over midgetgolf en dat hebben we ook gedaan.

 Na even oefenen had ik snel "de slag te pakken"en vlogen de balletjes heel gemakkelijk in het gaatje ( nou ja, niet elke keer ). 

Goed naar het balletje kijken, dat hielp.

Wat ik ook heel leuk vond was ons bezoek aan Madurodam. Na een lange reis met de trein van Bergen op Zoom via Rotterdam en Delft naar Den Haag. En dan nog met de tram. Het was de moeite waard.

Ik voelde me daar een reus tussen alle gebouwen en piepkleine mensen.

Ik heb daar ook de Erasmusbrug uit Rotterdam en de Markiezenhof gezien, kleiner dan in het echt, maar toch.......net echt. 

Net als het paleis op de Dam in Amsterdam.

Woensdag zou een mooie, zonnige, warme dag worden en Henk zou met ons meegaan naar het strand van Westenschouwen. Inge had zich vantevoren ingesmeerd of ze een dag door de Sahara zou gaan lopen, maar grappig was dat witte spul wel.

Dat viel echter wel tegen. De wolken werden steeds dikker, er vielen wat druppels en er stond een harde nogal frisse wind. Dat was niet de afspraak die we met Weer On Line en al die anderen hadden.

Ik zag vanaf de duinen mijzelf al in de woeste, koude zee.....

Inge en Henk verzamelden allerlei survivalspullen en we kropen dicht bij elkaar in een duinpannetje om krentenbollen te eten en ons activiteitenprogramma bij te stellen.

Het waaide lekker hard en wij hadden een vlieger meegenomen die het heel goed deed.

 Oma leerde mij hoe je een brief langs het touw naar de vlieger kon laten gaan. De eerste keer ging dat niet helemaal goed en rende zij als een snelle postbode achter de wegvliegende brief aan. De tweede keer ging beter en toen de brief was aangekomen keek de vlieger naar mij en maakte een foto'. Dat had ik niet verwacht....

Moe van het vliegeren gingen we naar de zee toe. Die was vandaag heel ver weg. En omdat de zee altijd weer terugkomt besloot ik een kasteel met dijken te maken.

Inge ging mij coachen en door al mijn spierballen te gebruiken stond er al snel een bouwwerk om trots op te zijn. Op de berg woornde een prinsesje uit Madurodam, die leefde van zeewier en jurken met veren droeg. Inderdaad: net een sprookje.

Plotseling kwam er een grote golf op het kasteel af en kon ik de prinses nog maar net redden. Daar is een film van op You Tube. Knap hoor Tijmen, dacht ik nog.

Oma  was echter een beetje boos op de zee geworden. Ze ging uitdagend en heel assertief in zee staan en riep : "willen jullie daar wel eens mee ophouden".

Moedig , maar tevergeefs. De volgende golf spoelde alles weg.

Na zoveel onbegrip van de zee ( die eigenlijk alleen maar mij wil zijn, zou Poeh zeggen ) besloten we naar huis te gaan.

Halverwege bij Bruinisse had oma nog een verrassing: we gingen iets kleins eten ( een frietje of zo ).

Dat begon met een salade die ik zelf mocht klaarmaken:

Daarna kregen Henk en ik een Wiener Schnitzel ( uit Oostenrijk ) met champignon/truffelsaus en frietjes. Ook lag er een versgewassen witlofblaadje bij.

 Oma, die meer van ze zee en het wad is nam 2 slibtongetjes met remouladesaus en frietjes.

Nou waren die frietjes vermoedelijk pas ziek geweest, want ze hingen wat slapjes in de schaal. Ook de tongetjes hingen er wat vermoeid bij. De schnitzel smaakten meer naar Texel als Oostenrijk en de saus was zonder truffel/champignonsmaak.

Het goede nieuws was: de drankjes waren okee en de remouladesaus smakelijk bij de schnitzel.

Moeizaam aten wij door, maar bij oma hoorden we een zacht gegrom. Zij was niet tevreden.

Ineens liep zij weg met Henk champignonssaus en een visgraatje.

Naar de kok ! 

De kok vond dat oma gelijk had en wij mochten het duurste en lekkerste toetje uitkiezen.

Gratis en voor niks. Oma hreeg ook nog koffie verkeerd ( niet te verwarren met verkeerde koffie ). Ik vond het allemaal tof en adembenemend.

Het was heerlijk, maar de schnitzel, de salade, de frietjes, de mayo, het appelsapje, de slagroom met aardbeien begonnen mijn buikje wel te vullen.

Het ijs liet ik maar aan oma, die er bedeesd van snoepte.

Er gebeurde wel iets wonderlijks: na de schnitzel was ik erg moe en dat verdween bij het ijsje helemaal. Toen ik naar bed ging heb ik nog een tijdje liggen zingen.

Zo gelukkig was ik.

Mooi toch !

De volgende ochtend moest Inge naar de fotograaf en kwam tante Nel de ramen zemen. Dat was heel spannend om te zien. Gelukkig waren de foto's gelukt. Ze moesten alleen nog afgedrukt worden. Ik werd daar heel blij van. De rest van de dag reden we rustig aan, want op vrijdag zou ik weer naar huis rijden. Vol van avonturen, belevenissen en verhalen.

Jammer dat ik dat ijsje niet op kon, dat wel.

Groetjes,

Tijmen.