artohotze: A Rigaud, a place to be

A Rigaud, a place to be.......

Ook dit jaar wilde ik weer tijd inruimen voor de plek waar alles ruim en stil is en verbonden met de natuur: A Rigaud in Bourguignon-les- Morey. Ook het terug zien van Eric en Jenny is altijd weer leuk en gezellig.

De afstand van 620 km is goed te doen in een dag en het fijnste moment is het verlaten van de Autoroute bij Montigny-le-Roi. Vanaf daar rij ik de tijdloosheid binnen. Dat is ook het moment om even de auto te parkeren voor een siesta.

en te genieten van het groene uitzicht.

Het weerzien is altijd weer allerhartelijkst en vertrouwd. De plek waar ik kom te staan een verrassing: deze had ik nooit geprobeerd en ik moet zeggen: prima plek met de schaduw van een appelboom op warme momenten.

Het uitzicht of liever het panorama is prachtig, als ik het agrarisch bedrijf links beneden even niet meereken. Alles beneden doet maquette-achtig aan.

Zoals bijna gebruikelijk is Jaap er ook weer, zodat wij gedurende een paar dagen de regio "nog veiliger" kunnen maken. Hij was al een paar dagen eerder gearriveerd en bevond zich in een positie boven mij. Op de achtergrond de berg die elk jaar uitnodigd om te worden beklommen.

Jaap trakteert de eerste dag altijd op koffie met gebak en dat konden we wel vinden bij de lokale bakker, naast de Colruyt in Fayl-Billot.

Mirabelles-taartjes in dit geval.

Daarna op zoek naar een van de vier stuwmeren rond Langres om, zolang de blauwalg nog niet heeft toegeslagen, in zacht natuurwater te zwemmen. Deze keer niet het Lac de Liez, maar het Lac de Vingeanne.

Of gezellig rondtoeren langs de Saône, die soms heel natuurlijk loopt, soms gereguleerd, soms gekanaliseerd. Een mooie plek bij Scey sur Saône is daar een voorbeeld van.

De overloop verdwijnt over een dam in een ongerept stuk van de rivier.

Verderop bevindt zich een kanaal om de doorgang van plezierboten te kunnen garanderen. Een deel ervan loop dwars door een berg.

En, altijd weer onverwacht, komen we weer in een lokale activiteit terecht. In dit geval een jaarlijks fvisfeest, waarbij een compleet dorp staat te hengelen. Niet om wat te vangen, maar gewoon gezellig met z'n allen bezig zijn.

Met een geïmproviseerde drank en eet- voorziening. En dat niet alleen: je betaalt er met muntjes, die je eerst moet kopen. Zo kan de frietbakker ook schone handen houden.

Als we wat uitgebreider willen, dan gaan we naar Restaurant Crescendo bij LeClerc in Vesoul-Pusey. Dit jaar lag er een uitmuntende salade ( de laatste twee ) voor ons klaar en dat buiten de vaste eettijden.

Nieuw dit jaar was de ontdekking van een heerlijk zwembad in Scey-sur-Saône. Niet alleen erg verfrissend op een hete dag, maar ook een verademing ten opzichte van het nog al veralgde buitenwater.

En om de grote stad niet geheel links te laten liggen en ons cultureel besef wat op te krikken gingen we naar Dijon. Parkeren kon soepel in een ondergrondse garage. De benen zouden ons verder de stad inbrengen. Onderweg waren er fraaie inkijkjes in hofjes.

Of mooie "fachbau"-geveltjes, oude moutarde-winkeltjes en geglazuurde dakpannen.

Maar wat er vandaag met onze benen was ( vermoedelijk teveel schoolslag of teveel Frans gehurkt ), maar er zat stroop of zand in.

Niettemin was de eerste fontein heel fraai.

Een onverwachte plaspauze bij de plaatselijke in Renaissancestijl opgetrokken bibliotheek bracht ons bij een expositie over het werk van Rude, vooral bekend door zijn reliëfs van de Arc de Triomf in Parijs.

Het oprukkende leger van de "sans-culottes" van Napoleon in 1792 werd af en toe heel fysiek uitgebeeld. Ook stond er nog ander werk. Het meeste heel heftig en met een klassieke uitstraling.

Helemaal in de sfeer gekomen rukten we op naar het Palais des Ducs. De Champs-Elyseés van Dijon. Groots, ruim, met ingebouwde verfrissende fonteinen en sjieke terrasjes. Kortom Franse Grandeur.

Een van de terrasjes was zo onweerstaanbaar voor de lege maag, dat wij geduldig plaatsnamen om getuige te mogen zijn van een Croque Monsieur die prachtig goudblond oogde, maar waar ook een - bij later inzicht - ongezien donker kantje aan zat.

We bezochten ook nog een grote kerk, waar de hertogen graag vertoefden. Sommigen bleven er zelfs slapen.

Er er was een groot museum, dat in de verbouwing zat. Niet erg uitnodigend ondanks de affiches en ......we waren zelf ook aan een kleine verbouwing toe.

Onze energie leek echter te verdampen in de warmte en de nauwe, drukke straatjes, waar de weg vinden steeds moeilijker werd. We keerden terug naar daar waar alles groen is................A Rigaud.

Die avond kookte kok Jaap op locatie een smakelijk Hollandse schotel voor ons met gekookte aardappelen, spinazie á la crême en Bratwurst ( op deze foto vervangen door vissticks ).

De volgende ochtend namen wij afscheid ( anderen volgden hem ) en zo kreeg ik nog meer ruimte en tegelijk de vraag hoe dat in te vullen ?

Allereerst door terug te keren naar een plek waar het uitzicht mooi is, de zelfgezette koffie bruin en de verse broodjes krokant: Cintrey. Grenzen verleggend werd duidelijk dat je daar ook prima kon wandelen, op hoog niveau.

En daar niets mij vreemd is ( in de vakantie ) ging ik uitgebreid meegebrachte fibronile eieren bakken aan de oevers van de Saône, zwom en zakte ik door mij knie in het zwembad. Dat laatste werd niet gezien door het badpersoneel ( wat wel had gemogen ).

Ook bracht ik nog enige tijd door boven op de berg, waar het altijd prachtig is door de weidse uitzichten. Gelukkig stonden er nog steeds geen windmolens.

Ook de recente verbouwingen van de accomodatie leverden geheel nieuwe gezichtspunten op.

Een mooie, stille avondplek vond ik bij het meer van Farincourt. De vissen daar lustten ook brood van gisteren. Om daarna verstild terug te keren naar mijn beide doorzonwoningen.

Ik bemerkte dat het tijd werd om weer naar Nederland te gaan, waar mogelijk meerdere kinderen wachtten op de terugkeer van opa Henk.

En zo besloot ik mij nog eenmaal te laten verwennen door Eric en Jenny. Op het terras temidden van 2 leuke families genoten wij van een frisse salade en geitenkaas in bladerdeeg, vismootjes garni en een creme brulée. Verrukkelijk en gezellig.