Afgelopen zaterdag 28 mei organiseerden vrienden met een pottenbakkersclub weer de jaarlijkse Raku-dag.
Zo aan het einde van het cursusseizoen wordt er anders dan anders gewerkt. Raku stoken is immers een avontuur op zich, net als de resultaten.
Allereerst maken de aanwezigen een of meer objecten van klei. Deze objecten worden na het drogen gebakken in de gewone elektrische keramiekoven tot ca. 1000 gr. Celsius. De klei is veranderd in baksteen.
Daarna worden met de kwast speciale raku- glazuren en pigmenten opgebracht.
Tussendoor zijn er ook gebakken broodjes voor het lekkere.
Als dit gebeurd is worden deze objecten op de raku-oven geplaatst om te drogen.
De raku-oven is hier een goed geïsoleerde oliedrum met deksel.
Aan de onderzijde van de drum zit een opening. Via deze opening wordt met een krachtige gasbrander in ca. 20 minuten de temperatuur opgestookt naar opnieuw zo'n 1000 graden.
En daarna is het tijd om in deze idyllische omgeving geduldig te wachten en wat bij te praten.
Als de oven de bij benadering ( kleur van het vuur ) de juiste temperatruur heeft bereikt wordt het object met een grote tang uit de oven getild ( een even lastig als verantwoordelijk karwei ) en in een bak met zaagsel geplaatst
Het zaagsel vat onmiddellijk vlam. Het is nu zaak de deksel zo snel mogelijk te sluiten, zodat het reductie-proces binnenin kan plaatsvinden.
In de emmer onttrekken de vlammen alle zuurstof uit de ruimte. Dit heeft een sterk bepalend effekt op het object en het aangebrachte glazuur.
Ongeglazuurde delen worden zwart.
Ongeglazuurde delen worden zwart.
Soms wordt er gekozen om eerst nog zaagsel toe te voegen.
Het verbrande zaagsel reist ook een beetje mee als het object uit de emmer wordt gehaald voor de cooling down.
Dit kan heel rustig, maar ook heel extreem door het object rechtstreeks in een bak water te plaatsen. Dat sist en stoomt dan geweldig, maar kan door de extreme temperatuurswisseling ook tot breuk leiden.
En dan is het tijd om de oogst te bekijken.
En daar komt veel verwondering om de hoek:De resultaten zijn veelal onvoorspelbaar en de kunst is om de ware oorzaak ervan te kunnen vaststellen ( meestal niet dus ).
En het dient gezegd: een prachtig resultaat. Een unica.
Daarna is het tijd voor een drankje en een hapje. Nog even een paar weken op vakantie en dan zo snel mogelijk weer in de klei.
Met dank aan Malke en Alex.
Henk, Rotterdam, 30 maart 2016.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten