Central Park.......Kralingen.

Het Kralingse Bos.

 

Ik was er lang niet geweest. Nu ja , soms een beetje. Vandaag echter wilde ik meer zien.

Terwijl ik uit de auto stapte liep ik zo het Pannenkoekenhuis in. Een plek waar ik vroeger met vele anderen het terras of de binnenwaartse pannenkoek at.

Voor de pannenkoeken en brood dat overbleef was verderop een andere snackbar: het hertenkamp.

Gekscherend vergeleek ik deze plek met de huisartsenpost Kralingen.

Dokter geeft u mij wat mij gezond maakt. Zoiets. Degene die het herkende vond het een treffende vergelijking en moest er hard om lachen.

In een bos horen dieren, levend en soms als monument, zoal deze pelikaan.

Soms had ik ook verwarring op dit vlak. Zeker als ik een jonge moeder met deze baby zie wandelen.

De plas ligt er helder en zonnig bij. Het waait behoorlijk zodat het water onstuimig op de kanten klotst. In de verte de alsmaar groeiende en veranderende skyline van de stad.

Hierbij komt bij mij de term Central Park Kralingen op.

Vlak bij het Kabou-huis, een 2 zijdig restaurant, wat in het verleden ook 2 maal in brand mocht vliegen, beginnen de vlonders die het mogelijk maken over het water te lopen zonder nat te worden .

Naast de vlonders ontstaan mooie plekken met afwisselend,groen, verzonken boomstronken, vissen en watervogels die hier beschutting zoeken en vinden. Het volgzame jonge grut is alom tegenwoordig.

Even verderop zijn plekken ontstaan ( al dan niet aangelegd ) waarvan de elementen doen denken aan de Japanse tuin. Zo zijn er zelfs watervalletjes in dit relatief platte bos.

In de heemtuin kom ik op een andere vlonder een bewoner van het complex tegen. Uitzonderlijk tam en we passeren elkaar moeiteloos. Geen van ons hoeft van de vlonder af te springen.

En ja, wie daar in dat huisje zijn of haar werk mag doen boft. Bij warm weer ligt om de hoek het strandbad waar ik ooit als 5 jarige op een bij trapte. Ik kan het nog voelen. Minder echter als toen.

Bij het strandbad is tussen de bomen een klimpark voor de grotere jeugd opgezet. Het ziet er gaaf uit en het is dat ik weer op tijd thuis wil zijn, want anders......mijn klimspieren jeuken.

De vrijgekomen adrenaline gebruik ik op terug te lopen door dit deja-vu met veel nieuwe en mooie elementen.

Naar New York hoef ik niet. Het is hier allemaal.