artohotze: 24 uur in Rochefort.

Als ik op zaterdagochtend vanuit Rotterdam naar Antwerpen rijdt, weet ik dat dit een bijzonder weekend gaat worden.Want na een middag met de serieuze kant van het leven gewerkt te hebben.......is het vakantietijd !

Samen met R. A. en A. laden wij snel de auto en 75 minuten later rijden wij Rochefort binnen. Iets buiten deze plaats hebben R. en A. een huis gehuurd. een plek waar altijd de zon schijnt, de heuvels lichter zijn dan elders in de Ardennen en het trappistenbier uit de kraan zou kunnen te komen.

Het is een flink chalet en er zijn heel veel stoelen en heel veel kleine kamers en kamertjes.

Aan de voor en achterzijde is er een uitzicht á l' Ardenne .

Er is nog tijd voor een avondmaaltijd in de geleidelijk ondergaande zon.

En na het verplaatsen van de tafel wordt in goede samenwerking de culinaire schatkamer van A. op tafel getoverd.

Een dieprode wijn begeleid de gerechten soepel naar binnen.

De ondergaande zon kleurt niet alleen de lucht rood, maar geeft ook een bijzonder beeld van het Chateau de Ciernon, zomerverblijf van Koning Filippe en Koningin Matilde.

Tijd nog voor een korte avondwandeling waarbij we kennis maken met een aanhankelijke schimmel en zoutblokken ontdekken waar herten aan mogen likken.

En dan is het tijd voor een goed gesprek bij groene thee en Trappiste Rochefort.
Daarna geven wij ons over aan de Ardense droomnachten en kijken uit naar de volgende dag.

Die volgende dag begint bij de warme bakker ( waar anders ).

Drie lieftallige dames snijden daar op verzoek verse broden.

En na een rustiek ontbijt gaan we : de "wijdse wereld" in.

Overal om ons heen ontluikend groen in de zachtwarme voorjaarszon en overal witbloeiende struiken. Voor communicatie met de kosmos staan hier tussen de bomen ook nog wat schotels.

Wij gaan verder aan de hand van een toeristische route. Deze verveeld al snel en R. haalt er zijn stafkaart bij. We slaan linksaf en komen zo in een landschap dat - zo lijkt het - slechts door vogels betreden wordt /kan worden.
Arcadia.

Weldra horen wij het geluid van klaterend water en komen aan een toevoer van de Lesse.

Het is er zo rustgevend dat het niet zonder gevolgen blijft.
De anderen vallen in een diepe slaap.

En daar er toch iemand moet waken temidden van de wilde natuur, begeef ik mij te water. Een goede gewoonte en ik krijg er altijd heel frisse voeten van.
Het is echter niet zonder risico, maar ik hou mij staande tegen de stroom in.

De middagslaap heeft een verkwikkende uitwerking op mijn reisgenoten.

Verder trekkend, door de ruwe weides, baggerstromen, prikkeldraden passeren wij een kweekvijver van kikkervisjes. Het is er gezellig druk.

In de steek gelaten door de stafkaart en puur vertrouwend op mannelijk coördinatievermogen beklimmen wij tenslotte de dichtsbijzijnde heuvel, waar alles op alles lijkt.

Slechts een andersoortige plant is er te zien: daslook. Gevonden en geadopteerd door A.

Uiteindelijk lukt het ons toch de auto terug te vinden en dorstig als wij zijn geworden belandden we op een terras met de meest goddelijke drank uit de regio: de door monniken met de blote hand gebrouwen Orval.

Er is ook een camping voor A. als zij met de camper hiernaartoe zou gaan. Ze kan zo binnenrijden en de prijzen zijn er vriendelijk, net als de kastelein.

De inspanning, de zon en de Orval maken dat we in de soezerige fase belanden. Rik heeft daar echter geen last van en hij rijdt ons terug naar het chalet. Daar ontwikkelen we een grote bedrijvigheid achter het huis. Die er zo uit ziet.